Χριστούγεννα χωρίς Κάλαντα-η “νέα κανονικότητα” της κυβέρνησης

Έτσι στεγνά, χωρίς καμιά διαμαρτυρία, θα εκτελέσουμε ψυχρά κι αυτό το απομεινάρι μιας πανάρχαιας παράδοσης. Μιας παράδοσης που χάνεται στα βάθη της ελληνικής αρχαιότητας με την Ειρεσιώνη, διέτρεξε τόσους και τόσους αιώνες για να φτάσει στις μέρες μας και να μας ευχηθεί «Καλήν εσπέραν Άρχοντες».

Έτσι απλά, δεν θα χτυπήσουν την πόρτα μας φέτος τα παιδιά, δεν θ’ ακούσουμε τις φωνούλες με τα χαριτωμένα φάλτσα, δεν θα γεμίσουμε την ανοιχτή χουφτίτσα με ότι έχουμε ευχαρίστηση.

Κι εκείνες οι μοναχικές υπάρξεις, που περιμένουν πως και πως αυτές τις μέρες για να χτυπήσει το κουδούνι τους… Να προσφέρουν ένα χάδι και το επιμελώς φυλαγμένο υστέρημά τους… να το ξεχάσουν.

Αυτό μας είπε ο κος Πέτσας: «τα κάλαντα και όλες αυτές οι διαδικασίες θα πρέπει να μπουν στο πλαίσιο μιας νέας κανονικότητας… () … κάλαντα, όπως τα ξέρατε, με τα παιδιά να γυρνούν στις γειτονιές, από σπίτι σε σπίτι δεν θα υπάρξουν».
Ο κος Πέτσας και οι όμοιοί του, κάνουν το αναμενόμενο. Υπηρετούν τους εργοδότες τους.

Εμείς; Τι κάνουμε εμείς γι’ αυτή την πατρίδα; Τι κάνουμε για το αύριο που θα ζήσουν τα παιδιά μας; Μήπως χαθήκαμε μέσα στον τρόμο και τη θλίψη και χάσαμε το νόημα και τις αξίες της ζωή μας;

Κάλαντα… η σωτηρία της ψυχής μας

Τα Κάλαντα είναι τελετουργικό της ψυχικής μας υγείας. Είναι δίδαγμα και παράδειγμα έκφρασης, φαντασίας, κοινωνικότητας. Τα Κάλαντα είναι ευχή από αθώες ψυχές. Είναι χαιρετισμός από φρέσκους, αμόλυντους βλαστούς. Είναι τραγούδι, είναι χαρά, είναι εξορκισμός του κακού. Τα Κάλαντα είναι μοίρασμα, ομόνοια μεταξύ των γενεών, εγκώμιο και καλοπιάσματα. Είναι δράση και συμμετοχή, είναι πεδίο δημιουργικής εκτόνωσης… Είναι αφήγηση ιστορίας, λόγος καθαρός. Είναι θεία κοινωνία και εκδήλωση αγάπης.

Θα τα σκοτώσουμε τα Κάλαντα;
Έτσι θα ζήσουμε; Έτσι θα ζήσουν τα παιδιά μας;
Δεσμώτες στα κλουβιά της παγκοσμιοποίησης, θεατές μιας απάνθρωπης, ανέραστης, εικονικής πραγματικότητας;
Σας αφήνω, με την ελπίδα πως δεν θα δηλώσουμε υποταγή και σ’ αυτό το έγκλημα, και με μία στροφή από τα Πελοποννησιακά Χριστουγεννιάτικα Κάλαντα:

«Εμείς εδώ δεν ήρθαμε,
να φάμε και να πιούμε,
παρά σας αγαπούσαμε,
κι ήρθαμε να σας δούμε.»