Η ”ζεστή αγκαλιά” του Γιάννη Πετρούτσου!

Μια ξαφνική επίσκεψη στο ”λιμέρι” του συντονιστή της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας σε Πελοπόννησο και Δυτική Ελλάδα!

Βρέθηκα για προσωπική μου δουλειά στην περιοχή της Πάτρας,  και συγκεκριμένα στο λιμάνι του Ρίο,  την Παρασκευή 6 Νοεμβρίου,  παραμονή του lockdown που εφάρμοσε  για τον μήνα Νοέμβριο,  η κυβέρνηση Μητσοτάκη σε όλη την Ελλάδα!

Αφού τελείωσα νωρίς αυτό που είχα να κάνω, ρώτησα έναν ταξιτζή που θα βρω το συντονιστικό της πυροσβεστικής στην Πάτρα.

Μου έδωσε να καταλάβω ότι παίρνοντας την παλαιά εθνική για Πάτρα μετά το δεύτερο φανάρι θα έβλεπα το σήμα της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας!

Φτάνοντας σταθμεύω το αυτοκίνητο στο προαύλιο της υπηρεσίας, φοράω την μάσκα μου και για τα μέτρα προφύλαξης αλλά και για να μην με γνωρίσει και  μπαίνω στην εξώπορτα.

Καλημερίζω τον εκεί ευρισκόμενο πυροσβέστη και με ύφος βλοσυρό ζητάω να δω τον κ. Συντονιστή της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας τον κ. Γιάννη Πετρούτσο.

Παρεμπιπτόντως έχω ανεβάσει τη μάσκα όσο πιο ψηλά γίνεται για να μην με γνωρίσει! Μπαίνω στην ανοικτή πόρτα του γραφείου του, καλημερίζω, με καλωσορίζει γεμάτος ευγένεια και βέβαια με ρωτάει σε τι μπορεί να μου φανεί χρήσιμος!

Ρώτησα σχετικά με δηλώσεις για καμένες ελιές, καρυδιές και ότι μου κατέβηκε εκείνη την ώρα στο μυαλό!

Ένας… δικός μας άνθρωπος!

Αφού μου εξήγησε ακριβώς τι πρέπει να κάνω, σηκώνομαι τον χαιρετώ, και κατεβάζοντας λίγο την μάσκα για να με γνωρίσει,  του λέω ‘‘ ήθελα να δω αν στην καθημερινότητά σου είσαι ο Γιάννης που γνώρισα στην φωτιά στην Μάνη, η είσαι ο γαλονάς που για να τον δεις, κάνεις σαράντα πέντε αιτήσεις, και αν σε δεχτεί’‘!

Φανερά συγκινημένος μου ζήτησε να καθίσω για λίγο να τα πούμε, μιας και βρέθηκα εκεί!

Πραγματικά ήταν ο Γιάννης που γνώρισα στο Βαχό, ο απλός άνθρωπος, παράλληλα ο αντιστράτηγος της πυροσβεστικής, που ξέρει να κερδίζει τον σεβασμό και την εκτίμηση όλων των ανθρώπων, είτε είναι πυροσβέστες, είτε είναι πολίτες!

Στρατηγέ μου ακόμα και μέσα από αυτό το βήμα θέλω να εκφράσω τον θαυμασμό και την εκτίμηση που νοιώθω για το πρόσωπό σου!

Πέτρος Καπερναράκος