Επιτύμβιος ανδριάντας του Αριστοδίκου από Παριανό μάρμαρο, που βρέθηκε στα Μεσόγεια της Αττικής. Χρονολογείται στα έτη 510-500 π. Χ. και θεωρείται ένας από τους τελευταίους αρχαϊκούς κούρους.
Ανάγλυφο ‘’ αυτοστεφανούμενου αθλητή’’, που βρέθηκε στον περίβολο του ιερού της Σουνιάδος Αθηνάς. Χρονολογείται στο έτος 460 π. Χ. Οι τρύπες στο κάτω άκρο του στεφανιού χρησίμευαν, κατά μία άποψη, για την στερέωση ενός μεταλλικού στεφανιού, ενώ, κατ’ άλλη άποψη, για την στερέωση πρόσθετων μεταλλικών βοστρύχων στο κεφάλι του νεαρού.
Άγαλμα Μινώταυρου, που χρονολογείται στους Ρωμαϊκούς χρόνους. Στο στόμα του υπάρχει διαμπερής τρύπα για την εκροή νερού. Μαζί με ένα άγαλμα του Θησέως ήσαν τοποθετημένα σε κάποια κρήνη.
Άγαλμα του θεού Απόλλωνος από Πεντελικό μάρμαρο. Βρέθηκε στο θέατρο του Διονύσου, στην νότια κλιτύ της Ακροπόλεως των Αθηνών. Είναι αντίγραφο του 2ου αιώνος μ. Χ. ενός χάλκινου πρωτοτύπου του 5ου αιώνα π. Χ., έργου πιθανώς του διασήμου γλύπτου Καλάμιδος.
Επιτύμβια στήλη από Πεντελικό μάρμαρο, που βρέθηκε στην Αίγινα και πιθανώτατα προέρχεται από το εργαστήριο του γλύπτου Αγορακρίτου. Χρονολογείται στα έτη 430-420 π. Χ. Έφηβος σε μετωπική στάση με πουλάκι στο αριστερό του χέρι, στρέφει το κεφάλι στο πλάι, απλώνοντας το δεξιό του χέρι προς ένα κρεμασμένο κλουβί. Τον συνοδεύει θλιμμένος ο μικρός του υπηρέτης, ακουμπώντας σε πεσσό, πάνω στον οποίο κάθεται μία γάτα. Το οριζόντιο γείσο κοσμούν ανάγλυφα ανθέμια και άνθη λωτού.
Ανδριάντας του βασιλέως της Ιθάκης Οδυσσέως από Παριανό μάρμαρο. Προέρχεται από το ναυάγιο των Αντικυθήρων και χρονολογείται στην ύστερη Ελληνιστική εποχή, περί το 100 π. Χ.
Τμήμα αναθηματικού μαρμάρινου αναγλύφου από τα Κύθηρα. Απεικονίζεται γυμνός νέος με το άλογό του. Χρονολογείται στο έτος 430 π. Χ.
Comments are closed, but trackbacks and pingbacks are open.