Στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο. Με τον Κώστα Ποταμιάνο. Μέρος 1ο.

Κεφαλή του Ομήρου, που χρονολογείται στα μέσα του Β’ αιώνος μ.Χ. (Δωρεά Χ. Μπάκαλου το 2007 στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο).

Η κεφαλή του ώριμου γενειοφόρου άνδρα με το στρόφιον αποδίδεται στον τύπο του Απολλωνίου του Τυανέως, που θεωρείται ότι παριστάνει τον Όμηρο. Είναι αντίγραφο ενός πρωτοτύπου ελληνικού έργου του τέλους του Δ’ ή των αρχών του Γ’αιώνος π.Χ.

 

 

 

 

 

2. Κεφαλή Διονύσου(1ος αιών μ.Χ.). Ευρέθη το 1914 στον Πειραιά, στο θέατρο κοντά στο λιμάνι της Ζέας. Είναι έργο κλασσικιστικό, εμπνευσμένο από πρότυπα του Δ’ αιώνος π.Χ. (Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο).

 

 

 

 

 

 

 

3. Χάλκινο αγαλμάτιο του Διονύσου (2ος αιών μ.Χ.). Ανήκει στα χάλκινα αγαλματίδια που βρέθηκαν στην περιοχή των Αμπελοκήπων, πριν από αρκετές δεκαετίες. Ο Διόνυσος φέρει στέφανο κισσού, πέδιλα και δορά πάνθηρα. Στο υψωμένο δεξιό του χέρι κρατούσε θύρσο ή σκήπτρο και στο προτεταμένο αριστερό του χέρι κρατούσε βότρυ ή φιάλη. Ανήκε σε διακόσμησι επαύλεως(Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο).

 

 

 

 

 

4. Χάλκινο γοργόνειο, επίσημα ασπίδος ή διακοσμητικό επίθημα ( ύστερος 6ος αιών π.Χ., Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο). Προέρχεται από το ιερό της Χαλκιοίκου Αθηνάς στην ακρόπολι της Σπάρτης.

 

 

 

 

 

 

5. Χρυσό ορθογώνιο έλασμα με παράστασι Μινώταυρου (από την Κρήτη, ύστερος 7ος αιών π.Χ.;, Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο).