Το πράσινο που χάνουμε…

Πόσο “άδεια” φαντάζει η πόλη, χωρίς το πράσινο της!..
Πριν όχι πολύ καιρό, γραμμικά και παράλληλα του πεζοδρομίου υπήρχε χαμηλό πράσινο, αποτελούμενο από πικροδάφνες, που συνόδευε τον πολίτη στο διάβα του από το σημείο κείνο της πόλης. Αφαιρέθηκε όμως και τσιμεντοστρώθηκε ο χώρος όπου υφίστατο το πράσινο διότι, καθώς φαίνεται, αυτό “ενοχλούσε”! Απέκτησε έτσι κατά ένα μέρος του ο χώρος, κει όπου ήταν φυτεμένο το πράσινο, το χαρακτηριστικό “σκαλί” που φαίνεται στη φωτογραφία -αδικαιολόγητο ως κατασκευή για τον ανυποψίαστο αστό…-, ενώ κατά το υπόλοιπο υποβαθμίστηκε, για να εξυπηρετεί τη μετάβαση των αυτοκινήτων στο πάρκινγκ που δημιουργήθηκε έμπροσθεν της νεοσυσταθείσας επιχείρησης. Το πράσινο, θύμα λοιπόν στο βωμό της εκμεταλλευτικής εξυπηρέτησης, που στους “μικρούς” καιρούς που ζούμε λογίζεται ως αξιοποίηση• χωρίς μολοντούτο να υπολογίζεται ο πολίτης και οι ποιότητες του -αλί!