Μικρή της ζήσης μου πορεία…. του Αντώνη Καπετάνιου

Κάθε πρωί η ίδια αρχή, κάθε πρωί ίδια πορεία,
να σέρνω το σαθρό κορμί, να το περνάω με τη βία
μέσα απ’ ανήλιαγα στενά, από ανθρώπους και γραφεία
να στήνομαι σε μια σειρά και να κρατιέμαι στην ευθεία.
*
Να έχω προφορά ορθή, να έχω γνώσεις και πτυχία
να είμαι συνεπής γιατί, το απαιτεί η συμφωνία
και με εμφάνιση καλή, για να υπάρχει αρμονία,
για νάν’ η εικόνα συμβατή με την σωστή μου παρουσία.
*
Κι αν είμαι σε αυτά καλός, κι αν είναι πλήρη τα στοιχεία
κι αν ικανός θεωρηθώ, θάχω μια θέση και πορεία,
ένας κι εγώ απ’ τους πολλούς μέσα στη στείρα κοινωνία
που θα με σβήνει σιωπηλά, λογίζοντάς με ως αξία.
*
Θα απαιτείται να μιλώ, με κώδικες και με στοιχεία
να έχω το μυαλό στητό και να μη χάνω ευκαιρία
να δίνω λύσεις, ν’ αριθμώ και να ταιριάζω τα ψηφία,
στον κόσμο τον εικονικό, να γίνομαι μία τελεία.
*
Μα σαν ετούτα δεν πληρώ, κι αν δεν αρκώ στην εποπτεία
κι όταν πάλι δε σταθώ άξιος στην επιτροπεία,
αλίμονο, θα καταστώ απόκληρος στην κοινωνία,
και θάν’ το τέρμα μου αυτό, στης ζήσης τη μικρή πορεία!..

(από την ποιητική μου συλλογή “ΚΛΗΡΑ”, ιδιωτική έκδοση, Αθήνα 2017,http://www.bookstation.gr/Product.asp?ID=41319