(Max Dupain, 1937, Emmy Towsey & Evelyn Ippen)
Με τα μάτια της ψυχής
κοίταξε τον κόσμο γύρω
μες στους πόνους της ζωής
ψάξε το δικό σου κρίνο.
Με τα μάτια της ψυχής
δες το χάος για ν’ αντέξεις
δες το σκότος και μην πεις
ό,τι στο γκρεμνό θα πέσεις.
Με τα μάτια της ψυχής
δες το φως που μας ορίζει
βγες στα πλάτη και μην πεις
πως το ύψος σε φοβίζει.
Με τα μάτια της ψυχής
δες το πλήθος π’ αργοσβήνει
μόνοι μείναμε στη γης
κι έχει η μοναξιά ευθύνη.
Με τα μάτια της ψυχής
φτιάξε όραμα, ελπίδα˙
θα πιαστώ, μη φοβηθείς
από της καρδιάς τα φύλλα.
Με τα μάτια της ψυχής
ζύγισέ με, όρισέ με
μες τη μοναξιά μου ζεις
κι από σένανε κρατιέμαι.
(από την ποιητική μου συλλογή “ΤΑ ΘΕΜΕΛΑ”, έκδοση ιδίου, Αθήνα 2018,https://www.bookstation.gr/Product.asp?ID=46864
Comments are closed, but trackbacks and pingbacks are open.