Με την “επένδυση” στο Ελληνικό, οδεύουμε στη δημιουργία της μεγαλύτερης κλειστής πόλης στην Ευρώπη, στην οποία οι κάτοικοί της θα έχουν το προνόμιο, με το υποτίθεται “δημόσιο” μητροπολιτικό πάρκο που θα δημιουργηθεί, να τους αντιστοιχεί το περισσότερο κατά κεφαλήν ποσοστό πρασίνου από οποιονδήποτε κάτοικο της γης!!!
Με το Ελληνικό, η απώλεια του δημοσίου χαρακτήρα της πόλης είναι γεγονός, με τον κοινωνικό διαχωρισμό να τη σηματοδοτεί, ταυτόχρονα δε η έννοια της γειτονιάς, που μπορούσε να δημιουργήσει την κοινωνική ανάταξη της πόλης, και είναι ένας τρόπος ποιοτικής εξέλιξής της, στην “τριτοκοσμική” Ελλάδα αποτελεί ιδέα μη υπολογίσιμη, καθώς προέχει η οικονομική επένδυση της περιοχής και μόνον!..

«Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ
μεγάλα κ’ υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη.
(…)
Αλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον.
Ανεπαισθήτως μ’ έκλεισαν από τον κόσμον έξω»

(“Τείχη”, Κ. Π. Καβάφης)

(από το βιβλίο μου “ΜΕΓΕΘΥΝΣΗ. Το κοσμοείδωλο της ανάπτυξης και το μέλλον της γης”, ιδιωτική έκδοση, Αθήνα 2019,https://www.bookstation.gr/Product.asp?ID=50820

Comments are closed, but trackbacks and pingbacks are open.