Όστρια …… της Ρούλας Κτενά

Κίνησε από μακριά να έρθει
απ’της ανατολής τα μέρη
γυναίκας όνομα φοράει
νοτιά τη λέει όποιος δεν ξέρει

Κρατάει βαλίτσα μέσ’ στη σκόνη
στην Αίγυπτο αγορασμένη
όλο ιδρώνει κι όλο κλαίει
καμιά φορά βροχή μας φέρνει

Είναι γλυκός ζεστός αέρας
μοιάζει με λίβα μα δεν είναι
σαν άλογο ονείρου τρέχει
σαν κεραυνός στην καταιγίδα

Πάρε με μαζί σου αγέρα
στης Ανατολής τη στράτα
ανέβασε με στα ουράνια
και στα σύννεφα περπάτα

Κι αν ρωτήσουνε ποιά είμαι
κι από που είμαι φερμένη
Όστρια θα πω με λένε
κι από αγέρα γεννημένη……