Άβιον!……….του Αντώνη Καπετάνιου

Και θάχεις, μου είπαν, ταιριαστό
στης πράξης σου το στόχο
έναν υπέροχο ρυθμό
για να αντέχεις μόνο.

Θάχεις το στόμα σφαληχτό
και βλέμμα διοπτροφόρο
θα θεωρείς αποδεχτό
ό,τι σου δίνει ρόλο.

Και θα υπάρχεις στο κενό
ωσά ριχτός στο χώρο
και θα ζητάς για το σωρό
μόνο να έχεις δρόμο.

Για να μπορείς με πυρετό
να ζεις και μ’ οξυγόνο,
μου είπαν να έχεις λιγοστό
της θέριευσης τον τόνο.

Αυτό για νάναι δυνατό
θα πρέπεται με φόβο
καθώς της μοίρας είν’ γραφτό
να το μπορείς με στόνο.

Βίο μού μάθανε σκυφτό
νάχω και ψυχοφθόρο
να υποκρίνομαι πως ζω,
να πνίγομαι στον κόρο.

Μα μολαταύτα νάν’ μικρό
και λίγο μες το όλο
το τόσο πούναι μπορετό
και το ζητώ με πόνο.

(Από την ποιητική μου συλλογή “Βίος ποιητικός”, έκδοση ιδίου, Αθήνα 2019, https://www.bookstation.gr/Product.asp?ID=51401