Δασοπροστασίας συνέχεια…………φωνή βοώντος εν τη ερήμω!

Θα συνεχίσω, να γράφω και να γράφω, με την ελπίδα ότι κάποια στιγμή, θα βγάλω όλο μου το θυμό από μέσα μου, για αυτούς που αδρανούν, για αυτούς που δεν ακούνε, γι αυτούς που πεθαίνουν την άγρια φύση, γι αυτούς τους αδιάφορους τους αμελείς τους καρεκλοκένταυρους!
Μετά τη φωτιά του Αυγούστου, η οποία κατέκαψε χιλιάδες στρέμματα άγριας γης, οι πλαγιές ξεγυμνώθηκαν, το νερό της βροχής τρέχει χωρίς κάτι να το συγκρατήσει, με αποτέλεσμα να έχουμε κλεισμένα ρυάκια από ξύλα, πέτρες, γενικά φερτά υλικά!
Θα επικαλεστώ το άρθρα του Αντώνη Καπετάνιου περί χειμαρικών φραγμάτων και περί ξερολιθιάς ………….. και θα πώ ότι τα άρθρα αυτά τα γράφει ένας έμπειρος άνθρωπος στην υπόθεση δάσος, γη, περιβάλλον!
http://vachosradio.gr/archives/6073
http://vachosradio.gr/archives/6094
Διαβάζοντας αυτά τα άρθρα μου ήρθαν στο μυαλό τα παιδικά μου χρόνια, τότε που δεν υπήρχαν δρόμοι στο χωριό μου, τότε που δεν είχαν μπεί μηχανήματα να σκάβουν την γη, τότε που υπήρχαν ακόμα οι υποδομές που οι πατεράδες και παπούδες μας ‘’ποίησαν εν σοφία’’ αφού καθημερινά παρατηρούσαν και δούλευαν τη γη!
Γνώριζαν τι θα κάνουν, γιατί θα το κάνουν και που θα τους εξυπηρετήσει! Ακόμα υπάρχουν στέρνες και γηστέρνες! Ακόμα υπάρχουν πηγάδια ενεργά, ακόμα υπάρχει η ξερολιθιά, δεν υπάρχει όμως το χειμμαρικό φράγμα και η αξιοποίησή του! Δεν υπάρχει η αναδάσωση, με δέντρα που δεν καίγονται εύκολα! Αλλά υπάρχουν αυτοί οι ‘’αλλαφροίσκιωτοι’’ που έδωσαν εντολή στον δασάρχη, στον δασοπόνο, στον δασολόγο να κηρύξει μια περιοχή αναδασωτές! Λίγες γραμμές σε ένα χαρτί, μια σφφραγίδα, μια υπογραφή και όλα είναι εντάξει! Και μετά; Μετά φωνάζουμε για την τρύπα του όζοντος, φωνάζουμε για την κλιματική αλλαγή, αλλά ξεχνάμε την τρύπα και την αλλαγή, που επήλθε από την απραξία τη δική μας!
Στα παλιά χρόνια ο άνθρωπος έφτιαχνε οχυρωματικά έργα για να αντιμετωπίσει τους εχθρούς! Εμείς; Φυτεύουμε πεύκα για να μπορέσουν να τα ξανακάψουν σε μερικά χρόνια που θα έχουν μεγαλώσει! Άρα οχυρωνόμαστε για να παραδώσουμε την πόλη για άλλη μια φορά στον εχθρό! Μα τόσο κουτορνίθια; Μα τόσο;
Μια απλή, εφαρμόσιμη, εύκολη πρόταση θα καταθέσω ενώπιων σας.
Σε όλες τις πλαγιές, σ’ αυτές που κάηκαν φυτεύουμε χαρουπιές! Ένας εμπορικά ανερχόμενος καρπός που μπορεί να προσφέρει πολλά στον τόπο μας!
https://dasarxeio.com/2016/01/31/27650/
Το δένδρο δεν καίγεται εύκολα! Ευδοκιμεί στον τόπο μας, δίνει άφθονο καρπό, εμπορεύσιμο (στην Κρήτη υπάρχουν ολόκληρες φυτείες με ευχαριστημένους καλλιεργητές) και ένα δέντρο χωρίς να θέλει πολύ περιποίηση!
Το πρόβλημα; Δασαρχείο, νομοθεσία, χαρτούρα και το κακό συναπάντημα! Χρήματα τα οποία θα πληρωθούν ελικόπτερα καύσιμα και δεν ξέρω εγώ τι άλλο, να διατεθούν από τώρα για να φυτευτούν οι πλαγιές αυτές! Προστασία από τους κτηνοτρόφους, να μην βόσκουν εκεί τα ζώα τους, και σε μερικά χρόνια θα δεις πλαγιές καταπράσινες, καρποφόρες, άρα εισόδημα και η πυροπροστασία να αρχίσει να έχει δικά της έσοδα από αυτό που φύτεψε και φροντίζει!
https://www.anatolh.com/2020/09/04/28-30-%CE%BB%CE%B5%CF%80%CF%84%CE%AC-%CF%84%CE%BF-%CE%BA%CE%B9%CE%BB%CF%8C-%CF%84%CE%B1-%CF%87%CE%B1%CF%81%CE%BF%CF%8D%CF%80%CE%B9%CE%B1/
Ο τρόπος που θα εφαρμοστεί αυτό; Ιδρύεται μια μη κερδοσκοπική εταιρεία που το ένα μέλος της θα είναι εκπρόσωπος του δασαρχείου! Το υπουργείο περιβάλλοντος χρηματοδοτεί την δράση και η αρχή γίνεται!
Φωνή βοώντος εν τη ερήμω; Το πιθανότερο!