Με λένε Υβόννη! της Ρούλας Κτενά

Γόβα στιλέτο
φωτιάς φουστάνι
στο δρόμο βγαίνει
ζημιές να κάνει

Φορά γιορντάνι,
γυαλιά ηλίου
κι έχει ένα ύφος
καρδιναλίου

Τη λένε Ζώζα
Μαριώ, Ελένη
πολλοί την ξέρουνε
σαν Πολυξένη

Κραγιόν στα χείλη
μισοσβησμένο
κορμί φιδίσιο
ήλιοκαμένο

Κρατά στα χέρια
τον κόσμο όλο
μ’ένα της βλέμμα
βυθίζει στόλο

Είναι ωραία
και το γνωρίζει
με τα φιλιά της
πόθους χαρίζει

Την βρίζουν όλοι
τη λένε πόρνη
μα στη ζωή της
κρατά τιμόνι

Τα όνειρά της
χαρτιά καμμένα
στις λάσπες φύλλα
κεριά σβησμένα

Μια άσπρη σκόνη
και μια βελόνα
είναι της λίμνης της
η ανεμώνα

Στόχο της έχει
να τους διαλύσει
τον κόσμο αφήνοντας
να’χει κερδίσει

Είχε και σήμερα
καλή κονόμα
μα δεν τελείωσε,
λιγάκι ακόμα

Μέσα στον ύπνο της
βογγά, ιδρώνει
ξυπνάει ουρλιάζοντας
με λεν, Υβόννη……..