Γράφει ο Πέτρος Καπερναράκος
Τον γνώρισα στις είκοσι τρείς Αυγούστου του 2020, αχάραγο, εκεί στη Βίγλα του Βαχού, με έναν ασύρματο στο χέρι, να περιμένει τα εανέρια μέσα πυρόσβεσης να εμφανιστούν στον καπνισμένο ορίζοντα, για ν’ αρχίσουν τις ρίψεις νερού ν’ αποτελειώσουν το θεριό που κατάτρωγε τη μανιάτικη γη ανελέητα, αγνοώντας αν είναι ζώο η δέντρο η θάμνος η σπίτι! Προσπαθούσε ν αφήσει το αποτύπωμά του σε όσο περισσότερη έκταση μπορούσε, προσπαθούσε να μαυρίσει την ψυχή όσων περισσότερων μπορούσε καταστρέφοντας τη γη τους, αλλά και την άγρια φύση!
Στην αντίπερα όχθη; ηρωικά παιδιά, οι πυροσβέστες, με χιλιόμετρα απλωμένες μάνικες να δίνουν έναν άνισο αγώνα, ενάντια στον αέρα που έδινε συνεχώς οξυγόνο στο θεριό για να αποτελειώσει το έργο του!
Στην αντίπερα όχθη; ηρωικοί πιλότοι αεροπλάνων και ελικοπτέρων, να προσθαλασσώνονται, να γεμίζουν τις δεξαμενές τους και να μουγκρίζουν οι κινητήρες για να πάρουν ύψος, να πετάξουν ψηλά, για να πλησιάσουν όσο πιο κοντά στο θεριό, και να του κόψουν την ανάσα!
Άκουγα απ’ τον ασύρματο τις αναφορές των τομεαρχών πυρόσβεσης σε κάθε σημείο της φωτιάς!
Άκουσα από την Γέρμα! – Αναφέρω πεντακόσια πενήντα μέτρα εγκατάστασης! άκουσα από το Σκαμνάκι! εφτακόσια πενήντα μέτρα εγκατάστασης! άκουσα από το Νεοχώρι! τετρακόσια μέτρα εγκατάστασης! κι αναλογιζόμουνα! τόσα μέτρα ”καρφί” στο βουνό, με πιο κουράγιο τ ανεβαίνουν μέσα στο λιοπύρι του καλοκαιριού και την ζέστη της φωτιάς! και ένοιωθα δέος και θαυμασμό γι αυτά τα παιδιά!
Παρατηρούσα όμως και τα παιδιά που βρίσκονταν στον κάμπο του Βαχού! την ώρα της αναζωπύρωσης! εκτελούσαν τις εντολές του συντονιστή πυρόσβεσης, κατά γράμμα! κινήσεις μελετημένες, κινήσεις σκόπιμες, κινήσεις για να φέρουν αποτέλεσμα! Αν αυτά τα παιδιά και οι πιλότοι δεν δρούσαν συγκροτημένα; Τότε το Βαχό θα αποτελούσε ένα ακόμα θύμα του θεριού!
Γύρω από τον συντονιστή στη Βίγλα ένα ολόκληρο επιτελείο. Βαθμοφόροι, απλοί πυροσβέστες, άνθρωποι αμίλητοι, με τεντωμένα αυτιά, να ακούνε και να εκτελούν τις εντολές του συντονιστή! Γράφω εντολές και δεν γράφω διαταγές γιατί έβλεπα ξεκάθαρα τον σεβασμό που διακατείχε αυτούς τους ανθρώπους πρώτα στον άνθρωπο που έδινε τις εντολές, και μετά στον συντονιστή στρατηγό! Μεγάλο προτέρημα για έναν διοικητή να κερδίσει το σεβασμό των κατωτέρων του! Θέλω να πιστεύω ότι αυτή η σχέση επικρατεί στο σώμα της πυροσβεστικής! Αυτή η ανθρώπινη πρώτα σχέση ανωτέρων και υφισταμένων! Ίδια γνώριμη σχέση των εδώ υπηρετούντων πυροσβεστών με τους διοικητές τους.
Σε κάποια στιγμή τον πλησιάζω και θέλω να του πω την γνώμη μου, για τις επόμενες ώρες! κάπου θα γίνει αναζωπύρωση! εμπειρίες από το 2006 που συμμετέχω ως εθελοντής στις φωτιές της περιοχής μου! Μ ακούει με προσοχή! του εξηγώ από που έρχεται ο αέρας, από ποια κατεύθυνση και από που κινδυνεύει το χωριό! Σκεφτικός! δεν μιλάει! πατάει το κουμπί του ασυρμάτου και κατευθύνει τρία αυτοκίνητα! σε δέκα λεπτά έχει αποκλειστεί το πέρασμα! εκεί από όπου αν περάσει η φωτιά δεν θα μείνει κολυμπηθρόξυλο! Έγινε η αναζωπύρωση! δύο μέτωπα προς το χωριό! το ένα αποκλεισμένο από τους πυροσβέστες! το άλλο το πυροβολούν τα ελικόπτερα και του κόβουν την φόρα! ένα τρίτο καινούργιο κατευθύνεται προς βορειοδυτικά! τρομάζουμε προς στιγμή! Ο Βασίλης μπήκε πίσω από αυτό το μέτωπο για να σώσει το άλογό του! ενημερώνεται ο συντονιστής! εντολή στα ελικόπτερα να χτυπήσουν εκείνο το μέτωπο! Ο Βασίλης βγαίνει απο τους καπνούς σώζοντας το άλογό του! Ένα ουφ! ακούγεται από όλους εμάς! ένα χαμηλόφωνο ευχαριστώ ακούστηκε από τα χείλια του συντονιστή απευθυνόμενο προς τους πιλότους των ελικοπτέρων! Σε λίγη ώρα η φωτιά είχε σβήσει! Γύρισα να του πω ένα ευχαριστώ! Άφαντος! σκέφτηκα ”προφανώς η ταπεινότητά του υπερισχύει των ευχαριστηρίων και των χειροκροτημάτων”!
Ήξερα μόνο το όνομά του! τίποτα άλλο! έψαξα στο διαδίκτυο! άφωνος! μόνο καλά λόγια από όποια βαθμίδα της πυροσβεστικής και αν πέρασε! τον είδα σε φωτογραφίες, κουρασμένο με έναν ασύρματο στο χέρι! τον είδα να χορεύει τσάμικο! και τότε κατάλαβα! Η λεβεντιά αυτού του ανθρώπου υπάρχει παντού! στο καθήκον μα και στο χορό!
νάσαι καλά Στρατηγέ μου όπου κι αν βρίσκεσαι! νάστε γεροί και δυνατοί όλοι εσείς που φοράτε το σήμα της πυροσβεστικής και μας δίνετε μαθήματα λεβεντιάς και ηρωισμού!
Αγαπητοί μου αναγνώστες, τα λόγια αυτά τα γράφω βουρκωμένος, καθώς έζησα όλη την διάρκεια της φωτιάς στην περιοχή της Μάνης, είναι η περιοχή που ζω με την οικογένειά μου, νοιώθοντας την αγωνία για το αύριο του χωριού μου, νοιώθοντας την αγωνία των πυροσβεστών για την έκβαση της προσπάθειάς τους, νοιώθοντας τι σημαίνει να είσαι στο λιοπύρι και να μην έχεις μια σταγόνα κρύο νερό να δροσίσεις τα χείλη σου! Ας ευχηθούμε όλοι να μην ξανάρθουν τέτοιες στιγμές!
2020-09-22
Comments are closed, but trackbacks and pingbacks are open.