Δες πως χτυπούν άγρια τα κύματα
τις πόρτες του Άδη να ανοιχτούν μνήματα
θαρρείς ψυχές που ξέφυγαν, βουίζει,
από τη λίμνη του Αχέροντα
που ο Κέρβερος γαυγίζει
Ο φάρος πελώριος που σπαδίζει
τα σκοτάδια της νύχτας
που δίνει ελπίδα στο ναυτικό
φως και ελπίδα για όλους!
Όλα αυτά, λόγια του τελευταίου φαροφύλακα του Πουλίκου Δημακάκου του Σωτήρη. Πέρασαν αρκετοί φαροφύλακες Πηγαδιώτες με τα πόδια από το Πόρτο Κάγιο στο άκρον του Ταίναρου έχοντας μια ηθική υποχρέωση, καθήκον να φωτίσουν τα σκοτάδια στους κάθε γης θαλασσομάχους.
Πριν από το Πουλίκο ήταν ο Αλαφάκης από το Πόρτο Κάγιο και ο Μαντούβαλος, από τους Μπουλάριους, ο Λάος από τη Λάγεια που ήταν πατέρας του αρχηγού αστυνομίας ο Γιανναρέας από το Λιμάνι.
Τελευταίος ο Πολίκος Δημακάκος έβαλε τα φωτοβολταϊκά τόξα που είναι ενέργεια από τον ήλιο και έφυγε ο Πουλίκος, έγινε διευθυντής και ανέλαβε την επιτήρηση όλων των φάρων της Νότιας Πελοποννήσου.
Εις την άκραν του Ταίναρου
επί βράχων αποτόμων
ην η θύρα του Ταρτάρου
πλησιάζουσα με τρόμον.
Εκεί λοιπόν πλανάται
ως σκιά η Ευρυδίκη
Έρημος δεν απαντάται
Εις τον Πλούτωνα ανήκει.
Ο Ολολυγμός του γλάρου
μετά της Βρούτης ενούται
είναι ο βράχος του Ταίναρου
και ερήμωσις απλούται.
Οι μύθοι, η ιστορία αλλά και η φύσις συνδεδεμένα με το απέραντο πέλαγος θα ναι σημείο αναφοράς στους Έλληνες και στους Μανιάτες, ο Φάρος!!!
πηγη mani.org
Comments are closed, but trackbacks and pingbacks are open.