ΚΑΛΑΣ-ΟΙ Έλληνες απόγονοι του ΜΕΓΑ/KALASH -THE GREEK DESCENDANTS

use of translation Google……..χρήση της μετάφρασης Google
In a few words—– Με λίγα λόγια
The Kalas tribe – The presence of the Greeks on the Indian subcontinent
Who are the Kalas?
The meeting of the peoples of India and Greece took place centuries ago in the western part of the Indian subcontinent, where the state of Pakistan is located today. Ancient Greek writers, such as Herodotus, inform us that from the 6th century BC there were Greeks, but also Buddhist texts, such as “Majji … hima Nakaya”, refer to “Greek State” in the time of the Buddha in the 6th e.g. century in the Caucasus (Hindukush), where the Kalas live today. The presence of the Greeks in the Indian subcontinent becomes more noticeable after the 4th century BC. century.

1. With the campaign of Alexander the Great who crossed the land of India (327-326 BC).
2. With the development of the Greek Kingdoms of Bactria and India for about three centuries after Alexander.
3. With the flourishing of the Greek-Buddhist art of “Gadhara” for another five centuries.

The country of Pakistan is becoming very interesting for the Greeks, not only for its historical past but also for its present. Today’s visitor is surprised to hear the hospitable citizens of this country proudly bear the name “Sikander Azam” (Alexander the Great). To talk about the 6 Alexandria that exist in their Country, among which are Nice-Alexandria and Boukefalia-Alexandria. To trust “Younani Medicine”, that is, Greek Medicine, a child of Hippocrates, brought with him by Alexander. Surprised, the Greek visitor to the Museums of Pakistan in Karachi, Lahore, Peshawar, Taksila, reads in Greek the names of the 41 Greek Kings of Bactria and India on their gold and silver coins: Dimitrios, Menandelia, Agatho .. Agathos. . He sees the Buddha with the Apollonian characteristics, dressed in the Greek tunic, and distinguishes in the reliefs of Gadhara, next to the Buddhist deities, Greek, such as that of Zeus and Athena. Among the Corinthian columns and the stone garlands with the vine leaves, the ivy and the erotic ones, the Tritons and the Atlanteans, the reliefs with the Bacchic tents and the Greek tunics of the statues, one forgets the distance that separates Greece from Pakistan.
When they learn that he is Greek, they advise him to visit his “relatives” in the northern regions of Pakistan, where the Himalayas and the Hindu Caucasus meet in the mountains. The traditions of these Mediterranean tribes, in Chitral, Hunza, Gilgit, Skardu, with their acropolis called Alexandria, meaning Alexandria, are the descendants of Alexander the Great’s soldiers and are thus displayed in the Pakistani press. Tourist Organization
………………………………………………………………
Η φυλή των Καλάς – Η παρουσία των Ελλήνων στην ινδική ήπειρο
Ποιοι είναι οι Καλάς;
Στη Δυτική περιοχή της ινδικής υποηπείρου, εκεί όπου σήμερα βρίσκεται το κράτος του Πακιστάν, έγινε πριν από αιώνες η συνάντηση των λαών της Ινδίας και της Ελλάδας. Αρχαίοι Ελληνες συγγραφείς, όπως ο Ηρόδοτος, μας ενημερώνουν ότι από τον 6ο π.Χ αιώνα υπήρχαν εκεί Ελληνες, αλλά και Βουδιστικά κείμενα, όπως το “Majji…hima Nakaya”, αναφέρονται σε “Κράτος Ελλήνων” την εποχή του Βούδα τον 6ο π.Χ. αιώνα στον Καύκασο (Hindukush), εκεί που σήμερα ζουν οι Καλάς. Η παρουσία των Ελλήνων στην ινδική υποήπειρο γίνεται περισσότερο αισθητή μετά τον 4ο π.Χ. αιώνα:

1. Με την εκστρατεία του Μ. Αλεξάνδρου που διέσχισε τη χώρα του Ινδού (327-326 π.Χ).
2. Με την ανάπτυξη των ελληνικών Βασιλείων της Βακτρίας και της Ινδίας για τρεις περίπου αιώνες μετά τον Αλέξανδρο.
3. Με την άνθιση της Ελληνοβουδιστικής τέχνης της “Gadhara” για άλλους πέντε αιώνες.

Η χώρα του Πακιστάν καθίσταται ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα για τους Ελληνες, όχι μόνο για το ιστορικό παρελθόν της αλλά και για το παρόν της. Ο σημερινός επισκέπτης ακούει έκπληκτος τους φιλόξενους πολίτες αυτής της Χώρας να φέρουν με πολλή υπερηφάνεια το όνομα “Σικαντέρ Αζάμ” (Αλέξανδρος ο Μέγας). Να μιλούν για τις 6 Αλεξάνδρειες που υπάρχουν στη Χώρα τους, μεταξύ των οποίων είναι η Νίκαια-Αλεξάνδρεια και η Βουκεφάλεια-Αλεξάνδρεια. Να εμπιστεύονται την “Younani Medicine”, δηλαδή την ελληνική Ιατρική, παιδί της Ιπποκράτειας, που έφερε μαζί του ο Αλέξανδρος. Εκπληκτος ο Ελληνας επισκέπτης των Μουσείων του Πακιστάν στο Καράτσι, στη Λαχώρη, στο Πεσάβαρ, στα Τάξιλα, διαβάζει γραμμένα στα ελληνικά τα ονόματα των 41 Ελλήνων Βασιλέων της Βακτρίας και της Ινδίας πάνω στα χρυσά και αργυρά τους νομίσματα: Δημήτριος, Μένανδρος, Αγαθοκέλεια … Βλέπει το Βούδα με τα Απολλώνια χαρακτηριστικά, ντυμένο με τον ελληνικό χιτώνα, και διακρίνει στα ανάγλυφα της Gadhara, δίπλα στις Βουδιστικές Θεότητες, Ελληνικές, όπως του Δία και της Αθηνάς. Ανάμεσα στους κορινθιακούς κίονες και τις πέτρινες γιρλάντες με τα αμπελόφυλλα, τους κισσούς και τους ερωτιδείς, τους Τρίτωνες και τους Ατλαντες, τα ανάγλυφα με τις βακχικές σκηνές και τους ελληνικούς χιτώνες των αγαλμάτων, ξεχνά την απόσταση που χωρίζει το Πακιστάν από την Ελλάδα της Μεσογείου.
Οταν μαθαίνουν ότι είναι Ελληνας, του συνιστούν να επισκεφθεί τους «συγγενείς» του στις Βόρειες περιοχές του Πακιστάν, εκεί όπου συναντώνται οι οροσειρές των Ιμαλαΐων και του ινδικού Καυκάσου (Hindukish). Οι παραδόσεις αυτών των φυλών με τα Μεσογειακά χαρακτηριστικά, στο Τσιτράλ, στο Χούνζα, στο Γκιλγκίτ, στο Σκαρντού με την ακρόπολή τους που την ονομάζουν Ισκαντέρια, δηλαδή Αλεξάνδρεια, τους θέλουν απογόνους των στρατιωτών του Μ. Αλεξάνδρου και έτσι προβάλλονται από τα έντυπα του Πακιστανικού Οργανισμού Τουρισμού

Μέρος 1ο
In 327 BC. Alexander the Great’s armies marched on India. Since then, in a remote area of Pakistan, on the sides and straits of the Himalayas, lives a tribe whose characteristics, type of clothing and general lifestyle make it very different from the rest of the population. This tribe has its own language, but also its own religion, they believe in the twelve gods, they observe ancient Greek traditions and they declare themselves proud descendants of “Iskandar”, as they call Alexander the Great. They once flourished as a society, they were a hundred thousand, now they are about three thousand.
Their numbers have dwindled due to land grabbing, ethnic cleansing and forced Islamization by other Pakistani Muslim tribes. These are the Kalas, the “secret Greeks”, who were recently found by a group of Greeks, who are trying to help them stay on their land and not be alienated from their roots.
Μαγευτικό Ταξίδι στον Χρόνο και στα απομεινάρια του Ελληνισμού!
The “KALAS” people of northwestern Pakistan are unique in their customs and religion. Although they are surrounded by Muslims in all directions (Pakistan is essentially a Muslim state), they believe in ancient Greek gods and goddesses such as Zeus, Aphrodite, Hestia and Apollo. Their language is mainly a mixture of Sanskrit and Greek. They grow grapes and make wine (illegal energy in an Islamic country) and their diet is rich in fruit, lach. Unlike their neighbors who sit on the ground, they use stools and chairs and their carpentry is decorated with Macedonian stars and “suns”. “.

Deep in the mountains of northwestern Pakistan is the remote and picturesque Chitral Valley – home to Tirich Mir, the world’s 14th highest peak (25,550 feet) and the legendary Kalash pagan tribe.
………………………………………………………………..
Το 327 π.Χ. οι στρατιές του Μεγάλου Αλεξάνδρου όδευσαν προς την Ινδία. Έκτοτε σε μια απόμερη περιοχή του Πακιστάν, στις πλευρές και τα στενά των Ιμαλαΐων, ζει μια φυλή που τα χαρακτηριστικά της, ο τύπος τής ενδυμασίας της και γενικά ο τρόπος ζωής της την καθιστά πολύ διαφορετική από τους υπόλοιπους κατοίκους. Η φυλή αυτή έχει τη δική της γλώσσα, αλλά και τη δική της θρησκεία, πιστεύουν στους δώδεκα θεούς, τηρούν αρχαίες ελληνικές παραδόσεις και δηλώνουν περήφανοι απόγονοι του «Ισκαντάρ», όπως αποκαλούν τον Μέγα Αλέξανδρο. Κάποτε ανθούσαν σαν κοινωνία, ήταν εκατόν χιλιάδες, τώρα παρέμειναν τρεις χιλιάδες περίπου.
Οι αριθμοί τους λιγόστευσαν λόγω υφαρπαγής της γης τους, εθνικού ξεκαθαρίσματος και εξαναγκαστικού εξισλαμισμού από άλλες πακιστανικές μουσουλμανικές φυλές. Αυτοί είναι οι Καλάς, οι «μυστικοί Έλληνες», που ανευρέθησαν τελευταίως από μια ομάδα Ελλήνων, που προσπαθεί να τους βοηθήσει να κρατηθούν στη γη τους και να μη αποξενωθούν από τις ρίζες τους.
Οι ‘ ‘ Καλάς ‘ ‘ άνθρωποι του βορειοδυτικού Πακιστάν είναι μοναδικοί στα έθιμα και τη θρησκεία τους. Παρόλο που περιβάλλονται από Μοσλέμους προς όλες τις κατευθύνσεις (το Πακιστάν είναι ουσιαστικά ένα κράτος των μουσουλμανικών), πιστεύουν στους αρχαίους Έλληνες θεούς και θεές όπως ο Δίας, η Αφροδίτη, η Εστία και ο Απόλλων Η γλώσσα τους είναι κυρίως ένα μείγμα σανσκριτικών και ελληνικών. Καλλιεργούν σταφύλια και φτιάχνουν κρασί (παράνομη ενέργεια σε μια ισλαμική χώρα) και η διατροφή τους είναι πλούσια σε φρούτα, λαχ Σε αντίθεση με τους γείτονές τους που κάθονται στο έδαφος, χρησιμοποιούν σκαμπό και καρέκλες και η ξυλουργική τους διακοσμείται με αστέρια της Μακεδονίας και “ήλιους”.

Βαθιά στα βουνά του βορειοδυτικού Πακιστάν βρίσκεται η απομακρυσμένη και γραφική κοιλάδα Chitral – σπίτι του Tirich Mir, της 14 ης υψηλότερης κορυφής στον κόσμο (25,550 πόδια) και της θρυλικής παγανιστικής φυλής Kalash.

The Kalash tribal people are the ancient Makedonian(Greece) People, who came with the Army of Alexander The Great in India in 326 B.C. and they settled down in CHITRAL -Valley which was the part of ancient INDIA.

With the passge of time they have become now The World – Heritage and now they are under complete DANGER of their Forcible – conversions and thus completely losing their identity.

Now they need the World – Peoples voice and the immediate U.N.O Protection to maintain their Religion, Life, Language, Culture and Identity as a “KALASH” tribal- people having their roots in Makedonia (Greece) !!!
Janardhan Pathania ______________”
…………………………………………………………………………………………………….
Οι φυλές Καλάς είναι οι αρχαίοι Μακεδόνες (Ελλάδα) άνθρωποι, που ήρθαν με τον στρατό του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην Ινδία το 326 π.Χ. και εγκαταστάθηκαν στην Κοιλάδα του ΧΙΤΡΑΛ-Κοιλάδα που ήταν μέρος της αρχαίας Ινδίας.

Με το πέρασμα του χρόνου έχουν γίνει τώρα The World – Κληρονομιά και τώρα βρίσκονται υπό πλήρη κίνδυνο της δύναμης τους – μετατροπής τους και έτσι χάνουν εντελώς την ταυτότητά τους.

Τώρα χρειάζονται τη φωνή των λαών και την άμεση προστασία του ΟΗΕ για να διατηρήσουν τη θρησκεία, τη ζωή, τη γλώσσα, τον πολιτισμό και την ταυτότητά τους ως “ΚΑΛΑΣ” φυλή-άνθρωποι που έχουν τις ρίζες τους στη Μακεδονία (Ελλάδα)!!!

They live in three narrow valleys in northwestern Pakistan. Using their geographical isolation, they have managed to preserve religion, customs and culture.
…………………………………………………………………………………………………….
Ζουν σε τρεις στενές κοιλάδες, στο Bορειοδυτικό Πακιστάν. Με όπλο τη γεωγραφική τους απομόνωση, κατάφεραν να διατηρήσουν θρησκεία, ήθη και πολιτισμό.

A historical puzzle
And what about the Greekness of Kalasas? You will wonder… Well, their oral tradition says that they are descendants of the brave general of Alexander the Great, Salak Sa. Salak Sa is Seleucus, many of our compatriots claim, who saw our distant cousins in Kalas and in their customs and religion the preservation of our own culture. . .
………………………………………………………………………………………………………
Και τα περί ελληνικότητας των Καλασά; Θα αναρωτηθείτε… Λοιπόν, η προφορική τους παράδοση λέει ότι είναι απόγονοι του γενναίου στρατηγού του Μεγάλου Αλεξάνδρου Σαλάκ Σα. Ο Σαλάκ Σα είναι ο Σέλευκος, υποστηρίζουν πολλοί συμπατριώτες μας που είδαν στους Καλασά τα μακρινά μας ξαδέρφια και στις συνήθειες και στη θρησκεία τους και στη διατήρηση του δικού τους πολιτισμού. . .

They emphasize their Mediterranean characteristics and find affinities in their polytheistic religion and rituals. The ancient customs of Kalasa, ie laundry baths, baking special breads, arson, sexual teasing, offering food to their ancestors, etc. they are Greek, they claim.In the sea of Asian Muslims, this breed is the only one that produces wine and that enjoys it at parties and gatherings, that means something. The women’s holiday hat has a tassel and during their celebrations it is adorned with feathers and fragrant branches: it looks like the helmet of the Macedonian costume! Seafood shells are an essential jewel of their hats, they are a remnant of their marine origin! On the facades of their houses there are wood-carved motifs that refer to similar Greek, there are meanders, rosettes, geometric shapes and radial stars, obviously from Vergina! Traditionally, the Kalas sit on chairs and stools, in contrast to the traditional Asian way of sitting squatting.
……………………………………………………………………………………………………..
Τονίζουν τα μεσογειακά χαρακτηριστικά τους και βρίσκουν συγγένειες στην πολυθεϊστική θρησκεία τους και τα τελετουργικά της. Τα αρχαία έθιμα των Καλασά, δηλαδή καθαρτήρια λουτρά, ψήσιμο ειδικών άρτων, πυρσοφορίες, σεξουαλικά πειράγματα, προσφορές τροφών στους προγόνους τους κ.ά. είναι ελληνικά, υποστηρίζουν.Μέσα στη θάλασσα των μουσουλμάνων της Ασίας, η φυλή αυτή είναι η μόνη που παράγει κρασί και που το χαίρεται στις γιορτές και στις συνάξεις, αυτό κάτι σημαίνει. Το γιορτινό καπέλο των γυναικών φέρει φούντα και κατά τη διάρκεια των γιορτών τους κοσμείται με φτερά και αρωματικά κλαδιά: μοιάζει με το λοφίο περικεφαλαίας της μακεδονίτικης στολής! Τα θαλασσινά κοχύλια είναι απαραίτητο κόσμημα των καπέλων τους, είναι κατάλοιπο της θαλασσινής καταγωγής τους! Στις προσόψεις των σπιτιών τους υπάρχουν ξυλόγλυπτα μοτίβα που παραπέμπουν σε ανάλογα ελληνικά, υπάρχουν μαίανδροι, ρόδακες, γεωμετρικά σχήματα και ακτινωτά αστέρια, της Βεργίνας προφανώς! Από παράδοση, οι Καλασά κάθονται σε καρέκλες και σκαμνιά, σε αντίθεση με τον παραδοσιακό τρόπο των Ασιατών που κάθονται οκλαδόν…

Using their geographical isolation, they have managed to preserve religion, customs and culture.
………………………………………………………………………………………………….
Με όπλο τη γεωγραφική τους απομόνωση, κατάφεραν να διατηρήσουν θρησκεία, ήθη και πολιτισμό.

PHYSIOGNOMICAL CHARACTERISTICS

The Kalas are distinguished for the nice profile of their face, with the whole Greek nose. Their skin is white, in contrast to the dark color of Pakistanis. Their hair is light and their eyes are blue-green. I noticed in many children that they have striking blue eyes. Their height is from normal to high. They are all straightforward and agile. Men’s clothing includes a long woolen or linen tunic (Camis) and is worn over long pants. Their hat is the Macedonian “Causia”.

Women stand out for their beauty, they are proud, free with obvious sociability and active participation in the democratic processes of the Community. They dress modestly, with a sleek black Sangachs embroidered with colorful geometric shapes on the hem, the sleeves and the bust. They are adorned with necklaces of colored beads, the number of which indicates the degree of their economic surface. Their hair is combed into five braids where the main one, in the center of the head, has been braided since a young age and has never been cut. They wear an all-embroidered hat (Sousut) on their head, reminiscent of a Greek helmet. It is said that Alexander the Great, on the eve of a battle, expressed to his staff their reservations about its successful outcome.

Eventually the battle was won, thanks to the unpredictable military intervention of the women, who learned about it from men. Satisfied, Alexander decided to honor the women for their effective help. He called a general meeting of his men and, after narrating the significance of the women’s operation, asked them to give their helmets to the women, who proved to be more worthy. Then, a General took off his helmet and put it on the head of the women’s leader. In remembrance of this event, the “Sousut” was established, which the Nolisians do not leave even for a moment of the day, thus honoring the honor bestowed on them by the Great King (Iskander).

In general, we can conclude that the ways of Kalas (men and women) have a Greek decency. They serve the visitor with great pleasure, they are kind and willing. The way the Kalas are welcomed is impressive. They take you in their arms, lightly touching your sternum and bringing your hand to the part of your heart, with the symbolism, to feel your heartbeat and take it to touch with their own, while saying “Spata Bayar” greeting (in kiss brother). Saying hello to the woman who welcomes you, you kiss her hand and she kisses yours, calling her “Spata Baba” (I kiss you sister), saying goodbye to you saying “Spata Bayar” (I kiss you brother).
……………………………………………………………………………………………………..
ΦΥΣΙΟΓΝΩΜΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ
Οι Καλάς διακρίνονται για τη συμπαθή κατατομή του προσώπου τους, με την ολόισια ελληνική μύτη. Η επιδερμίδα τους είναι λευκή, σε αντίθεση με τη σκουρόχρωμη των Πακιστανών. Τα μαλλιά τους είναι ανοιχτόχρωμα και τα μάτια τους γαλανοπράσινα. Πρόσεξα σε πολλά παιδάκια να έχουν εντυπωσιακά καταγάλανα ματάκια. Το ανάστημά τους είναι από κανονικό μέχρι ψηλό. Είναι όλοι τους ευθυτενείς και ευκίνητοι. Η ενδυμασία των ανδρών περιλαμβάνει ένα μακρύ μάλλινο ή λινό χιτώνα (Καμίς) και φοριέται πάνω από μακριά παντελόνια. Το καπέλο τους είναι η μακεδονική «Καυσία».
Οι γυναίκες ξεχωρίζουν για την ομορφιά τους, είναι περήφανες, ελεύθερες με έκδηλη κοινωνικότητα και ενεργό συμμετοχή στις δημοκρατικές διαδικασίες της Κοινότητας. Ντύνονται σεμνά, με έναν ποδήρη μαύρο χιτώνα (Sangachs) κεντημένο με πολύχρωμα γεωμετρικά σχήματα στον ποδόγυρο, στις άκρες των μανικιών και το μπούστο. Στολίζονται με περιδέραια από χρωματιστές χάντρες, το πλήθος των οποίων υποδηλώνει το βαθμό της οικονομικής επιφάνειάς τους. Τα μαλλιά τους είναι χτενισμένα σε πέντε κοτσίδες όπου η βασική, στο κέντρο της κεφαλής, έχει πλεχτεί από νεαρής ηλικίας και δεν έχει κοπεί ποτέ. Στο κεφάλι φοράνε ένα ολοκέντητο καπέλο (Σουσούτ), που θυμίζει ελληνική περικεφαλαία. Λέγεται, πως ο Μ. Αλέξαντρος, την παραμονή κάποιας μάχης, εξέφρασε στους επιτελείς του, τις επιφυλάξεις τους, για την επιτυχή έκβασή της.
Τελικά η μάχη κερδίθηκε, χάρη σε απρόβλεπτη πολεμική επέμβαση των γυναικών, οι οποίες έμαθαν σχετικά από ακριτομάθιες των ανδρών. Ικανοποιημένος ο Αλέξαντρος, αποφάσισε, να τιμήσει τις γυναίκες, για την αποτελεσματική βοήθειά τους. Κάλεσε γενική σύναξη των ανδρών του και μετά από εξιστόρηση της σημασίας της επέμβασης των γυναικών, τους ζήτησε να δώσουν τις περικεφαλαίες τους στις γυναίκες, που αποδείχτηκαν αξιότερες. Τότε, ένας Στρατηγός, έβγαλε την περικεφαλαία του και την φόρεσε στο κεφάλι της αρχηγού των γυναικών. Σε ανάμνηση του γεγονότος αυτού καθιερώθηκε το «Σουσούτ», οι οποίες Νολησιανές δεν το αποχωρίζονται ούτε μια στιγμή της ημέρας, τιμώντας έτσι την τιμή που τους έκανε ο Μεγάλος Βασιλιάς (Ισκαντέρ).
Γενικά μπορούμε να συμπεράνουμε, ότι οι τρόποι των Καλάς (ανδρών και γυναικών) έχουν μία ελληνοπρέπεια. Με πολλή ευχαρίστηση εξυπηρετούν τον επισκέπτη, είναι ευγενείς και πρόθυμοι. Είναι εντυπωσιακός ο τρόπος καλωσορίσματος από τους Καλάς. Σε παίρνουν στην αγκαλιά τους, ακουμπώντας ελαφρά το στέρνο σου και φέρνοντας το χέρι στο μέρος της καρδιάς, με το συμβολισμό, να νιώσουν το καρδιοκτύπι σου και να το πάρουν να ακουμπιστεί με το δικό τους, προφέροντας συνάμα τον χαιρετισμό «Ισπάτα Μπάϊαρ» (σε φιλώ αδερφέ). Χαιρετώντας τη γυναίκα, που σε υποδέχεται, της φιλάς το χέρι και εκείνη το δικό σου, λέγοντάς της «Ισπάτα Μπάμπα» (σε φιλώ αδερφή), αντιχαιρετώντας λέγοντάς σου «Ισπάτα Μπάϊαρ» (σε φιλώ αδερφέ).

Research shows that blond blue-eyed Afghans are descended from the soldiers of Stratilatis.
Are they “sons” and “daughters” of Alexander the Great?
Afghanistan’s Alexandria hides many secrets. . .
The Kalas proudly bear the name “Sikander Azam” (Alexander the Great). To talk about the 6 Alexandria that exist in their country, including Nice-Alexandria and Boukefalia-Alexandria, to be featured in the publications of the Pakistani Tourism Organization as descendants of Alexander the Great’s soldiers.

The visitor of the museums of Pakistan in Karachi, Lahore, Peshawar, Taksila, reads in Greek the names of the 41 Greek kings of Bactria and India on their gold and silver coins: Demetrios, Menandros, Agathokeleia.

To have Greek words in their speech: ΝΟΜ = name, ΠΑΡΕΙΜ = I walk, I pass by the leash, HEMAN = winter, ΙΛΑ = έλα, ΔΟΝΤΟΥΓΙΑ = teeth, DI = I give, ΙΣΠΑΤΑ = greeting, I embrace him etc
Also, “The beautiful” is called “in good”, the woman “woman”, the nuts “yunan aryd”, the Macedonian “Machedon” the Graces “Haritas”, the Ionians (Greeks) “Yunan”, the municipality “dimo” “, Aphrodite” Aphrodite “Di Dia” Di-Zau “etc.
In their songs they say “We from the proud generation of the Kaveri”, dld from the Kaveri of the ancient Greeks.The people of Asia worshiped Alexander the Great even when he captured them. During the wars against the Persians, after treating the prisoners with great leniency, not only with his bravery but also with his famous tranquility, he made the inhabitants of Asia wish his power.”Alexander was one of the first rulers of antiquity to worship his subjects religiously,” he said.
……………………………………………………………………………………
Η έρευνα δείχνει ότι οι ξανθοί Αφγανοί με μπλε μάτια κατάγονται από τους στρατιώτες του Στρατιλάτη.
Είναι “γιοι” και “κόρες” του Μεγάλου Αλεξάνδρου;
Η Αλεξάνδρεια του Αφγανιστάν κρύβει πολλά μυστικά. . .
Οι Kalas φέρουν με υπερηφάνεια το όνομα “Sikander Azam” (ο Μέγας Αλέξανδρος). Για να μιλήσουμε για τις 6 Αλεξάνδρεια που υπάρχουν στη χώρα τους, συμπεριλαμβανομένων της Νίκαιας-Αλεξάνδρειας και της Μπουκεφαλίας-Αλεξάνδρειας, που θα εμφανίζονται στις εκδόσεις του Πακιστανικού Οργανισμού Τουρισμού ως απόγονοι των στρατιωτών του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Ο επισκέπτης των μουσείων του Πακιστάν στο Καράτσι, τη Λαχόρη, το Πεσαβάρ, την Ταξίλα, διαβάζει στα ελληνικά τα ονόματα των 41 Ελλήνων βασιλέων της Βακτρίας και της Ινδίας στα χρυσά και ασημένια νομίσματά τους: Δημήτριος, Μενάνδρος, Αγαθοκέλεια.

Για να έχουν ελληνικές λέξεις στην ομιλία τους: ΝΟΜ = όνομα, ΠΑΡΕΙΜ = Περπατώ, περνάω από το λουρί, HEMAN = χειμώνας, ΙΛΑ = έλα, ΔΟΝΤΟΥΓΙΑ = δόντια, DI = δίνω, ΙΣΠΑΤΑ = χαιρετισμός, τον αγκαλιάζω κλπ
Επίσης, το “Το όμορφο” ονομάζεται “σε καλό”, η γυναίκα “γυναίκα”, τα καρύδια “yunan aryd”, ο Μακεδόνας “Machedon” οι Χάριτες “Haritas”, οι Ίωνες (Έλληνες) “Yunan”, ο δήμος “dimo “”, Αφροδίτη “Αφροδίτη” Di Dia “Di-Zau” κ.λπ.

Στα τραγούδια τους λένε “Εμείς από την περήφανη γενιά του Kaveri”, dld από το Kaveri των αρχαίων Ελλήνων. Οι λαοί της Ασίας λάτρευαν τον Μέγα Αλέξανδρο ακόμη και όταν τους συνέλαβε. Κατά τη διάρκεια των πολέμων εναντίον των Περσών, αφού αντιμετώπισε τους κρατούμενους με μεγάλη επιείκεια, όχι μόνο με την ανδρεία του αλλά και με τη διάσημη ηρεμία του, έκανε τους κατοίκους της Ασίας να ευχηθούν τη δύναμή του.«Ο Αλέξανδρος ήταν ένας από τους πρώτους ηγεμόνες της αρχαιότητας που κατάφερε τη θρησκευτική λατρεία του προσώπου του στους υπηκόους του…»

In the sea of Asian Muslims, this breed is the only one that produces wine and that enjoys it at parties and gatherings, that means something. The women’s festive hat has a tassel and during their celebrations it is adorned with feathers and fragrant branches: it looks like the helmet of the Macedonian costume! Seafood shells are an essential jewel of their hats, they are a remnant of their marine origin! On the facades of their houses there are wood-carved motifs that refer to similar Greek, there are meanders, rosettes, geometric shapes and radial stars, obviously from Vergina! Traditionally, the Kalas sit on chairs and stools, in contrast to the traditional Asian way of sitting squatting.
……………………………………………………….
Μέσα στη θάλασσα των μουσουλμάνων της Ασίας, η φυλή αυτή είναι η μόνη που παράγει κρασί και που το χαίρεται στις γιορτές και στις συνάξεις, αυτό κάτι σημαίνει. Το γιορτινό καπέλο των γυναικών φέρει φούντα και κατά τη διάρκεια των γιορτών τους κοσμείται με φτερά και αρωματικά κλαδιά: μοιάζει με το λοφίο περικεφαλαίας της μακεδονίτικης στολής! Τα θαλασσινά κοχύλια είναι απαραίτητο κόσμημα των καπέλων τους, είναι κατάλοιπο της θαλασσινής καταγωγής τους! Στις προσόψεις των σπιτιών τους υπάρχουν ξυλόγλυπτα μοτίβα που παραπέμπουν σε ανάλογα ελληνικά, υπάρχουν μαίανδροι, ρόδακες, γεωμετρικά σχήματα και ακτινωτά αστέρια, της Βεργίνας προφανώς! Από παράδοση, οι Καλασά κάθονται σε καρέκλες και σκαμνιά, σε αντίθεση με τον παραδοσιακό τρόπο των Ασιατών που κάθονται οκλαδόν.

“… the countries that did not know Alexander, it is as if they did not see the light of day …”

“About Alexander’s luck and virtue”

Plutarch..

……………………………………………………………………………………………

«…οι χώρες που δεν γνώρισαν τον Αλέξανδρον, είναι σαν να μην είδαν το φως του ηλίου…»

“Περί Αλεξάνδρου τύχης και αρετής”
“Thus, every people and cultural current created its own Alexander the Great, in the image of him and in likeness.”
……………………………………………………………………..
«Eτσι, κάθε λαός και πολιτισμικό ρεύμα έπλασε και τον δικό του Μεγαλέξανδρο, κατ’ εικόνα αυτού και καθ’ ομοίωσιν»,

The Doric features can be seen here !!!
……………………………………………………………………………………………….
Τα Δωρικά χαρακτηριστικά εδώ φαίνονται!!!

One legend says that the Greek god Dionysus, while on his journey to Indies, founded a settlement that soon became famous for its festivities and celebrations among the surrounding population and travelers. Another legend is that Alexander the Great passed through this region and made a Hellenic outpost here during his great expedition to the Far East in the 4th century B.C. Apparently the charm o…f scenery pervaded by the fragrance of grapes and flowers enchanted many of his soldiers including Alexander’s General Seleucus – known locally as Salakshah.
……………………………………………………………………………………………………..
Ένας θρύλος λέει ότι ο Έλληνας θεός Διόνυσος, ενώ βρισκόταν στο ταξίδι του στις Ινδίες, ίδρυσε έναν οικισμό που σύντομα έγινε διάσημος για τις εορταστικές εκδηλώσεις και τις γιορτές μεταξύ του γύρω πληθυσμού και ταξιδιώτες Ένας άλλος θρύλος είναι ότι ο Μέγας Αλέξανδρος πέρασε από αυτή την περιοχή και έκανε ένα ελληνικό φυλάκιο εδώ κατά τη διάρκεια της μεγάλης αποστολής του στην Άπω Ανατολή τον 4 ο αιώνα π.Χ. Προφανώς η γοητεία και το σκηνικό που διεστρέφτηκε από το άρωμα σταφυλιών και λουλουδιών μάγεψε πολλούς από τους στρατιώτες του συμπεριλαμβανομένου του στρατηγού του Αλεξάνδρου Σέλευκου – γνωστός τοπικά ως Σαλάκσαχ

Ιn Kalasha culture, ecstasy, love, poetry, shamanism and all the spiritual feelings we relate to the Greek god Pan are still alive today. The Kalasha, like Pan and Dionysis, are also very fond of wine and dancing.
The details of these legends have never been accurately recorded. Like all Kalasha stories, they have been passed down from generation to generation by a great oral tradition.
……………………………………………………………………………………………………
Η κουλτούρα Καλάσα, η έκσταση, η αγάπη, η ποίηση, ο σαμανισμός και όλα τα πνευματικά συναισθήματα που σχετιζόμαστε με τον Έλληνα θεό Παν είναι ακόμα ζωντανά σήμερα. Οι Καλάσα, όπως και ο Παν και ο Διονύσης, αρέσουν επίσης πολύ το κρασί και ο χορός.
Οι λεπτομέρειες αυτών των θρύλων δεν έχουν καταγραφεί ποτέ με ακρίβεια. Όπως όλες οι ιστορίες της Καλάσα, έχουν περάσει από γενιά σε γενιά από μια μεγάλη προφορική παράδοση.
Callasas do not follow our diary. Seasons are defined by the Nature and the phases of the moon: time begins in the month of the spring sacrifice, March. The “nipple month” is the month in which animals are born. Then come the months of celebration and the months of harvest. When the harvest is over, it is the “month of the fallen sexes” and winter follows, which is divided into a period of 40 days, the “Great Cold” and a 20-day period, the “small cold”. Then we have the month of the melted snow and after the month of the moon… Charming things, that is.

I walk around the villages and I am amazed at this unique non-Muslim tribe in northwestern Pakistan that does not exceed 3,000 people. The Kalasas, armed with their geographical isolation, have managed to maintain religion, customs and culture against the predictions and the policy of Islamization. For their recent history, we know that the Kalas Kafir, the black infidels, as they are called by their black attire, lived in Kafiristan, the land of the unbelievers, that is, in the mountains of present-day Afghanistan. The invasions of the Asian conquerors forced them to hide in inaccessible places, from where they strongly resisted the Arab conquerors and their religion for a thousand years. It was not until the end of the 19th century, after the demarcation of the Duran-Afghanistan border with then-India, that the Emir of Kabul, Abd al-Raman, with a sweeping military operation, succeeded in subjugating Kafiristan and renaming it Nuristan, the land of light. (of Islam, of course) Islamizing the vast majority of Kafir. The only ones who “escaped” were the Kalasas, who had earlier taken refuge in the three valleys of the Indian Ocean, on the then Indian, now Pakistani side.
………………………………………………………….
Oι Καλλασά δεν ακολουθούν το δικό μας ημερολόγιο. Οι εποχές ορίζονται από τη Φύση και τις φάσεις του φεγγαριού: ο χρόνος αρχίζει το μήνα της εαρινής θυσίας, το Μάρτιο. Ο «μήνας των θηλών» είναι αυτός κατά των οποίο γεννιούνται τα ζώα. Yστερα έρχονται οι μήνες των γιορτών και οι μήνες της σοδειάς. Oταν το μάζεμα της σοδειάς τελειώσει, είναι ο «μήνας των πεσμένων φύλων» και ακολουθεί ο χειμώνας, που χωρίζεται σε μια περίοδο 40 ημερών, στο «Μεγάλο Κρύο» και σε μία 20 ημερών, το «μικρό κρύο». Μετά έχουμε το μήνα του λιωμένου χιονιού και μετά το μήνα του φεγγαριού… Γοητευτικά πράγματα, δηλαδή.

Περιφέρομαι στα χωριά και κοιτάζω έκπληκτη αυτήν τη μοναδική μη μουσουλμανική φυλή στο βορειοδυτικό Πακιστάν που δεν ξεπερνά τα 3.000 άτομα. Οι Καλασά με όπλο τη γεωγραφική τους απομόνωση έχουν καταφέρει να διατηρήσουν θρησκεία, ήθη και πολιτισμό ενάντια στις προβλέψεις και στην πολιτική εξισλαμισμού. Για τη νεότερη ιστορία τους, γνωρίζουμε ότι οι Καλασά Καφίρ, οι μαύροι άπιστοι, όπως ονομάζονται από τη μαύρη ενδυμασία τους, κατοικούσαν στο Καφιριστάν, στη χώρα των απίστων, δηλαδή στα βουνά του σημερινού Αφγανιστάν. Οι εισβολές των κατακτητών της Ασίας τους ανάγκασαν να κρυφτούν σε δυσπρόσιτα σημεία, απ’ όπου αντιστάθηκαν σθεναρά για χίλια χρόνια στους Aραβες κατακτητές και στη θρησκεία τους. Μόλις στο τέλος του 19ου αιώνα, μετά τη χάραξη των συνόρων Ντουράν του Αφγανιστάν με την τότε Ινδία, ο Εμίρης της Καμπούλ, Αμπντ αλ-Ραμάν, με μια σαρωτική στρατιωτική επιχείρηση κατάφερε να υποτάξει το Καφιριστάν και να το μετονομάσει σε Νουριστάν, χώρα του φωτός (του Ισλάμ, εννοείται) εξισλαμίζοντας τη συντριπτική πλειοψηφία των Καφίρ. Οι μόνοι που «γλίτωσαν» ήταν οι Καλασά, οι οποίοι είχαν νωρίτερα καταφύγει στις τρεις κοιλάδες του Ινδοκαυκάσου, στην τότε ινδική, σήμερα πακιστανική πλευρά.
Oι Καλλασά δεν ακολουθούν το δικό μας ημερολόγιο. Οι εποχές ορίζονται από τη Φύση και τις φάσεις του φεγγαριού: ο χρόνος αρχίζει το μήνα της εαρινής θυσίας, το Μάρτιο. Ο «μήνας των θηλών» είναι αυτός κατά των οποίο γεννιούνται τα ζώα. Yστερα έρχονται οι μήνες των γιορτών και οι μήνες της σοδειάς. Oταν το μάζεμα της σοδειάς τελειώσει, είναι ο «μήνας των πεσμένων φύλων» και ακολουθεί ο χειμώνας, που χωρίζεται σε μια περίοδο 40 ημερών, στο «Μεγάλο Κρύο» και σε μία 20 ημερών, το «μικρό κρύο». Μετά έχουμε το μήνα του λιωμένου χιονιού και μετά το μήνα του φεγγαριού… Γοητευτικά πράγματα, δηλαδή.

Μέρος 2ο

A letter from the teacher of Kalas
“Krakai Bumburate, 20-8-1996
Dear Greek brothers,

I would like to thank you for the great gift you offered to the people of Kalas. This is the first time that our uneducated Greeks have thought … about us. This school will be the beginning of a better future for our children.
Our brother Athanasios Lerounis and the other Greek teachers who visited us helped build the school in Kalas. It is the first time in thousands of years that our Greek brothers have visited Central Asia and helped people who claim to be descendants of the Greek soldiers of Alexander the Great.

This means a lot to us and gives us the courage to survive in this part of the world. We would be very happy if you decided to visit us. Our homes are open to our Greek brothers.

Don’t forget us

Anis Umar “.
……………………………………………………………………………………………………
Ένα γράμμα από τον δάσκαλο των Καλάς
“Krakai Bumburate, 20-8-1996
Αγαπητά αδέλφια μας Έλληνες,

Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για το μεγάλο δώρο που προσφέρατε στον λαό των Καλάς. Είναι η πρώτη φορά που τα αδρέρφια μας, οι Έλληνες, σκέφτηκαν… για εμάς. Αυτό το σχολείο θα είναι η απαρχή για ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά μας.
Ο αδερφός μας Αθανάσιος Λερούνης και οι άλλοι Έλληνες εκπαιδευτικοί που μας επισκέφθηκαν βοήθησαν στην κατασκευή του σχολείου των Καλάς. Είναι η πρώτη φορά που μετά από χιλιάδες χρόνια οι Έλληνες αδερφοί μας επισκέφθηκαν την κεντρική Ασία και βοήθησαν ανθρώπους οι οποίοι ισχυρίζονται πως είναι απόγονοι των Ελλήνων στρατιωτών του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Αυτό σημαίνει πολλά για εμάς και μας δίνει κουράγιο να επιβιώσουμε σε αυτό το σημείο του πλανήτη μας. Θα είμασταν πολύ ευτυχισμένοι εάν αποφασίζατε να μας επισκεφθήτε. Τα σπίτια μας είναι ανοικτά για τους Έλληνες αδερφούς μας.

Μην μας ξεχνάτε

Anis Umar”.

And Greece did not forget them

And Greece did not forget the Kalas. The little Kalas in Krakall, Pakistan, recently acquired a school thanks to the assistance of the Greek educational community, but they attend classes sitting on cement because they do not have desks.

The Kalas, who have a unique tradition with many elements that refer to ancient Greece, had asked a school a few years ago from their Greek brothers who had visited them. They wanted and still want to keep their tradition that has been going on for centuries now and they believe that this can be done with the education of their children.

In the summer of 1994, a Greek teacher from Athens, Athanasios Lerounis, visited Pakistan to go mountaineering. There he met the Kalas and since then an initiative has been launched to acquire a school. “They did not ask for money, only a school so that their delivery would not be lost,” Mr. Lerounis said, speaking to “Hellenic DIASPORA”. Returning to Greece, Mr. Lerounis received permission from the Ministry of Education, approached OLME and the IOC, which undertook the construction of the Kalas school in Krakall at an altitude of 2,200 meters in the Indian Caucasus, and raised thousands of students and teachers. . So in 1995 the first two rooms of the school were built and in the summer of 1996 the other three.

“It was the first presence of Greece after 23 centuries in the area of Kalas. And in addition to the students and teachers, the municipalities of Ialyssos of Rhodes, Kifissia, Holargos and Komotini contributed to this,” Mr. Lerounis continues. Today, 56 young Kalas, aged 6-8, are learning their own unique language, the national language of Pakistan and English at the school built by the Greeks. “Their joy was so great that in their improvised songs they began to mention Yunani, the Greeks, who did not forget them. The school building may be finished but the children have no desks and are sitting on the cement. There is no toilet and one kitchen to provide them with food because they are malnourished. Their faces are wrinkled from starvation. And of course it would be good to have a jeep to transport children from the various villages to the school, “said Mr. Lerounis.
…………………………………………
Και η Ελλάδα δεν τους ξέχασε

Και η Ελλάδα δεν ξέχασε τους Καλάς .Οι μικροί Καλάς στο Κρακάλ του Πακιστάν απέκτησαν πρόσφατα ένα σχολείο χάρη στη συνδρομή της ελληνικής εκπαιδευτικής κοινότητας όμως παρακολουθούν τα μαθήματα καθισμένοι πάνω στο τσιμέντο γιατί δεν έχουν θρανία.

Οι Καλάς που διαθέτουν μια μοναδική παράδοση με πολλά στοιχεία που παραπέμπουν στην αρχαία Ελλάδα είχαν ζητήσει πριν από μερικά χρόνια ένα σχολείο από τους Ελληνες αδελφούς τους που τους είχαν επισκεφτεί. Ηθελαν και θέλουν να διατηρήσουν την παράδοση τους που κρατούν αναλλοίωτη αιώνες τώρα και αυτό πιστεύουν ότι μπορεί να γίνει με την εκπαίδευση των παιδιών τους.

Το καλοκαίρι του 1994 ένας Ελληνας εκπαιδευτικός από την Αθήνα, ο Αθανάσιος Λερούνης, είχε επισκεφτεί το Πακιστάν για να κάνει ορειβασία. Εκεί συνάντησε τους Καλάς και από τότε ξεκίνησε μία πρωτοβουλία για να αποκτήσουν σχολείο. “Δεν ζητούσαν χρήματα, μόνο ένα σχολείο για να μη χαθεί η παράδοσή τους” τονίζει ο κ. Λερούνης μιλώντας στην “Ελληνική ΔΙΑΣΠΟΡΑ”. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα ο κ. Λερούνης πήρε άδεια από το υπουργείο Παιδείας, αποτάθηκε στη ΟΛΜΕ και τη ΔΟΕ, που ανέλαβαν το χτίσιμο του σχολείου των Καλάς στο Κρακάλ σε υψόμετρο 2200 μέτρων στον Ινδικό Καύκασο, και χιλιάρικο- χιλιάρικο μαθητές και εκπαιδευτικοί μάζεψαν περίπου 17 εκατομμύρια. Ετσι το 1995 χτίστηκαν οι πρώτες δύο αίθουσες του σχολείου και το καλοκαίρι του 1996 οι άλλες τρεις.

“Ηταν η πρώτη παρουσία της Ελλάδας μετά από 23 αιώνες στην περιοχή των Καλάς. Και σε αυτό συνεισέφεραν εκτός από τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς οι δήμοι Ιαλυσού της Ρόδου, Κηφισίας, Χολαργού και Κομοτηνής” συνεχίζει ο κ. Λερούνης. Σήμερα 56 μικροί Καλάς, ηλικίας 6-8 ετών, μαθαίνουν τη δική τους μοναδική γλώσσα, την εθνική γλώσσα του Πακιστάν και τα αγγλικά στο σχολείο που τους έκτισαν οι Ελληνες. “Ηταν τόσο μεγάλη η χαρά τους που στα αυτοσχέδια τραγούδια τους άρχισαν να μνημονεύουν τους Γιουνάνι, τους Ελληνες, που δεν τους ξέχασαν. Το κτίριο του σχολείου μπορεί να τέλειωσε αλλά τα παιδιά δεν έχουν θρανία και κάθονται στο τσιμέντο. Δεν υπάρχει μία τουαλέτα και μία κουζίνα για να τους παρέχεται κάποιο συσσίτιο γιατί υποσιτίζονται. Τα προσωπάκια τους κάνουν ρυτίδες από την ασιτία. Και βέβαια καλό θα ήταν να είχαν και ένα τζιπ για να μεταφέρει να παιδιά από τα διάφορα χωριά στο σχολείο” τονίζει ο κ. Λερούνης.

Μερος 3ο
Θανάσης Λερούνης
The educational activity of Prof. Athanasios Lerounis in distant Pakistan (Kali Tribe) The work carried out by the NGO “Greek Volunteers”, chaired by Mr. Lerounis, certainly honors our homeland. Since 1995, the organization, which started as a group of “Friends of the Wells”, under the auspices of the educational community (… OLME-DOE), has carried out public benefit projects in the area, with resources … provided by the voluntary activities of its members, friends and associates, as well as sponsorships of various bodies, associations, organizations, municipalities, etc. Since 2001, the main sponsor of the projects is the “HELLENIC AID”, of the Greek Ministry of Foreign Affairs. A project that was appreciated not only by the Kalas themselves, but also by the Pakistani authorities. ”

ATHANASIOU LEROUNI DIALECT FOR KALLASA.
At the People’s University,
Evripidou 12 (in the center) 4th floor,
on March 12, 7pm – 9pm
Athanasios Lerounis, a professor of electronics and head of the non-governmental organization “Greek Volunteers”, made headlines on April 9, 2010, when he was released by the Taliban, who held him hostage for seven months at their hideouts in Pakistan. Lerounis was in the areas of the Kalas tribe – traditionally descendants of Alexander the Great’s soldiers – when he was abducted by the Taliban on September 7, 2009. His life goal was to help the Kalas save their dialect and culture. , Lerounis managed with the cooperation of universities in Denmark and Australia to create a written speech about the Kalas dialect, which was only oral.
A reference of the Master to the Callas should not escape us. Let us honor him with our presence and let us enrich our knowledge with his word.
………………………………………………………………………………………………….
Η εκπαιδευτική δράση του καθ. Αθανάσιου Λερούνη στο μακρινό Πακιστάν (Φυλή Καλάς) “Το έργο που επιτελεί η οργάνωση ΜΚΟ “Έλληνες Εθελοντές”, της οποίας προεδρεύει ο κ. Λερούνης, σίγουρα τιμά την πατρίδα μας. Από το 1995, η οργάνωση, που ξεκίνησε ως μια ομάδα “Φίλων των Καλάς”, υπό την αιγίδα της εκπαιδευτικής κοινότητας (…ΟΛΜΕ-ΔΟΕ), έχει πραγματοποιήσει στην περιοχή έργα κοινής ωφέλειας, με πόρους που εξασφαλίζει από τις εθελοντικές δραστηριότητες των μελών, φίλων και συνεργατών της, καθώς και από χορηγίες διαφόρων φορέων, συλλόγων, οργανισμών, δήμων κ.ά. Από το 2001, ο κύριος χορηγός των έργων είναι η “HELLENIC AID”, του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών. Ένα έργο, που εκτιμήθηκε όχι μόνο από τους ίδιους τους Καλάς, αλλά και τις Πακιστανικές Αρχές.”..

ΔΙΑΛΕΞΗ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΛΕΡΟΥΝΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΛΛΑΣΑ.
Στο Λαικό Πανεπιστήμειο,
Ευριπίδου 12 (στο κέντρο) 4ος όροφος,
στις 12 Μαρτίου, 7μμ – 9μμ
Ο Αθανάσιος Λερούνης, καθηγητής ηλεκτρονικών και επικεφαλής της μη κυβερνητικής οργάνωσης των «Ελλήνων Εθελοντών», γίνεται είδηση στις 9 Απριλίου 2010, όταν αφήνεται ελεύθερος από τους Ταλιμπάν, που τον κρατούσαν όμηρο επί επτά μήνες στα κρησφύγετά τους στο Πακιστάν. Ο Λερούνης βρισκόταν στις περιοχές της φυλής των Καλάς -που κατά την παράδοση αποτελούν απογόνους των στρατιωτών του Μεγάλου Αλεξάνδρου- όταν απήχθη από τους Ταλιμπάν στις 7 Σεπτεμβρίου 2009. Εχοντας κάνει στόχο της ζωής του να βοηθήσει τους Καλάς να διασώσουν τη διάλεκτο και τον πολιτισμό τους, ο Λερούνης πέτυχε με τη συνεργασία πανεπιστημίων της Δανίας και Αυστραλίας να δημιουργηθεί γραπτός λόγος για τη διάλεκτο των Καλάς, που ήταν μόνο προφορική.
Μια αναφορά του Δασκάλου στους Καλλάσα δεν πρέπει να μας διαφύγει.Ας τον τιμήσουμε με την παρουσία μας και ας εμπλουτίσουμε τις γνώσεις μας με τον λόγο του.

Thanasis Lerounis said in an interview:
There, in the Kalasas, I want to stay for the rest of my life. That’s where His click of life happened! At least that’s how it was.
…………………………………………………………………………………………….
Ο Θανάσης Λερούνης είπε σε μια συνέντευξή του:
Εκεί, ανάµεσα στους Καλάσα, θέλω να παραµείνω το υπόλοιπο της ζωής µου. Εκεί έτυχε να γίνει το κλικ της ζωής µου! Εκαστος εφ’ ω ετάχθη.

It was the autumn of 1994 that the 1st S.E.K. SAINT ANARGYRON hosted the first informative event for the Kallasa tribe.
It was our teachers and students who raised the first money to build the first minority school in Kallasa, a request of this tribe to the Greeks, which was delivered to the teacher of our school, Lerouni Athanasios, during his visit to their settlements. on the slopes of the Indian Caucasus in the summer of 1994.
The Management of our School Unit considers it its obligation to inform the visitors of its website about the existence, the ancient tradition and the needs of this race as well as to show the support efforts in their struggle for survival, which have been taking place for the last 16 years. by teachers of our school unit and the members of the Non-Governmental Organization “GREEK VOLUNTEERS”, in the area of the valleys of Kallasa.
……………………………………………………………………………………………..
Ήταν φθινόπωρο του 1994 που το 1ο Σ.Ε.Κ. ΑΓΙΩΝ ΑΝΑΡΓΥΡΩΝ φιλοξένησε την πρώτη ενημερωτική εκδήλωση για τη φυλή των Καλλάσα.
Ήταν οι εκπαιδευτικοί και οι μαθητές μας που συγκέντρωσαν τα πρώτα χρήματα για να κτιστεί το πρώτο μειονοτικό Σχολείο των Καλλάσα, ένα αίτημα της φυλής αυτής προς τους Έλληνες, που επιδόθηκε στον εκπαιδευτικό του σχολείου μας, Λερούνη Αθανάσιο, κατά την επίσκεψή του στους οικισμούς τους, στις πλαγιές του Ινδικού Καυκάσου το καλοκαίρι του 1994.
Η Διεύθυνση της Σχολικής μας μονάδας θεωρεί υποχρέωσή της να ενημερώσει τους επισκέπτες της ιστοσελίδας της για την ύπαρξη, την αρχαία παράδοση και τις ανάγκες της φυλής αυτής καθώς επίσης και να προβάλει τις προσπάθειες συμπαράστασης, στον αγώνα τους για επιβίωση, που γίνονται τα τελευταία 16 χρόνια από εκπαιδευτικούς της σχολικής μας μονάδας και τα μέλη της Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης «ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ», στην περιοχή των κοιλάδων των Καλλάσα.

Thessaloniki: Glitches from the Kallas tribe and other parts of the world in a separate collection

When a Greek nurse on a mission to the Kallas tribe in Pakistan broke her leg, members of her tribe gave her an elaborately carved glitch so she could walk. After years, the nurse returned to Greece and, when she died, a second-hand shopkeeper from Thessaloniki acquired her belongings and household items. Searching the antique shop, the collector George Papadopoulos found the glitz and was impressed by it, but also its history. Initially, the antique dealer refused to sell it to him, as it is a very special piece, but, in the end, the “glitz of Kallas” came into the possession of Mr. Papadopoulos, who now numbers over 740 glitches.

“I got this piece after a lot of fighting. This particular glitch is similar to ours and looks very much like those of Pindos, except that instead of the carved ram or snake, it depicts a dragon, a form very popular in the Asian tradition.” Mr. Papadopoulos explains, on the occasion of the exhibition of wood carving folk art, which hosts part of his collection, from November 19 until
December 4, at the Ptolemaida Cultural Center.

He speaks proudly to APE-MPE about the first part of the collection, which was given to him by a friend in 1982 and depicts Saint George with the dragon and his horses. “She was enchanted by her beauty and art, so she took a second and then a third and started thinking seriously about picking them up,” says his brother, John.

Among the hundreds of pieces in his collection, Mr. Papadopoulos singles out two more glitches, in the form of Alexander the Great, created by a grandfather from Pindos – and his own grandfather carved the same form on wood many years ago. Next to it, in the room where he keeps them, there is a prominent place for a glitch made of ivory in the Congo and another one, twice the size of the usual ones, which, due to its weight, was named the “mother-in-law’s glitch”!

“For thirty years now, I’ve been collecting these items, looking for them everywhere, on all my travels. What I’m looking for are works of art, micro-woodcarving, that don’t just come out of presses or lathes, but are hand-carved and depict performances. chosen by their creators “, the collector emphasizes characteristically.

He also conveys to us the question of the shopkeepers he meets in each country, as they ask him why he is looking for glitches, instead of a souvenir, which he will bring back to his own people.

“I found incredible things in Scotland, Georgia, Africa, the Balkan countries – Romania, Bulgaria, Turkey – and even in Dubai I found glitz. So I found out how things are in other countries and in Greece,” he said. . He explains that in our country micro-wood carving developed a lot during the Byzantine period, suffered a serious blow to the Turkish occupation and was preserved in the monasteries, but also in the pastures of the mountainous areas.

Especially on his way home, he met many craftsmen, the elderly, genuine exponents of the forgotten countryside, who still “embroider” the maple, the compass, the neoplatan and the beech with their handmade knives. He saw in front of his eyes the figures of saints with their horses, dragons, snakes, lions, faces and figures forming in the wood, and he spent thousands of euros to collect all these samples of art and culture.

However, “whatever you love you go to the end”, says his brother to express the personal concern of George Papadopoulos lest the art be lost and the objects be altered over time. This was, after all, the reason he tried, through the exhibitions of his collection, to make young people interested in the subject, so that this heritage could be passed on to the next generation.

“The effort has paid off and at the moment three young people are involved, with passion and talent, in carving the glitz. They are already showing some very nice results of their work that will be exhibited in Ptolemaida,” says Mr. Papadopoulos.

He points out, meaningfully, to his personal friend and craftsman Thanassis Tzinis from Evros Roots, that he should no longer worry: “I want to reassure him and reassure him that there are now younger people to continue this art, him. culture ”.
………………………………………………………………………………………………..
Θεσσαλονίκη: Γκλίτσες από τη φυλή των Καλλάς κι άλλα μέρη του πλανήτη σε μία ξεχωριστή συλλογή

Όταν μία Ελληνίδα νοσοκόμα, η οποία βρισκόταν σε αποστολή στη φυλή των Καλλάς, στο Πακιστάν, χτύπησε το πόδι της, τα μέλη της φυλής της έδωσαν μία περίτεχνα σκαλισμένη γκλίτσα για να μπορεί να περπατάει. Ύστερα από χρόνια, η νοσοκόμα επέστρεψε στην Ελλάδα κι, όταν πέθανε, ένας παλαιοπώλης από τη Θεσσαλονίκη απέκτησε τα αντικείμενά της και την οικοσκευή της. Ψάχνοντας στο παλαιοπωλείο, ο συλλέκτης Γιώργος Παπαδόπουλος βρήκε την γκλίτσα κι εντυπωσιάστηκε απ’ αυτήν, αλλά και την ιστορία της. Αρχικά, ο παλαιοπώλης δεν δεχόταν να του την πουλήσει, καθώς πρόκειται για ένα πολύ ξεχωριστό κομμάτι, όμως, τελικά, η “γκλίτσα των Καλλάς” περιήλθε στην κατοχή του κ. Παπαδόπουλου, που αριθμεί πλέον πάνω από 740 γκλίτσες.

“Απέκτησα αυτό το κομμάτι μετά από πολύ αγώνα. Η συγκεκριμένη γκλίτσα είναι παρόμοια με τις δικές μας και μοιάζει ιδιαίτερα με εκείνες της Πίνδου, με τη διαφορά ότι στη θέση του σκαλισμένου κριαριού ή φιδιού απεικονίζει έναν δράκο, μορφή ιδιαίτερα δημοφιλή στην ασιατική παράδοση”, εξηγεί ο κ Παπαδόπουλος, με αφορμή την έκθεση ξυλογλυπτικής λαϊκής τέχνης, που φιλοξενεί μέρος της συλλογής του, από τις 19 Νοεμβρίου μέχρι τις
4 Δεκεμβρίου, στο Πνευματικό Κέντρο Πτολεμαΐδας.

Ο ίδιος μιλά με περηφάνια στο ΑΠΕ-ΜΠΕ για το πρώτο κομμάτι της συλλογής, που τού χάρισε ένας φίλος του το 1982 κι απεικονίζει τον Άγιο Γεώργιο με τον δράκο και τα άλογά του. “Μαγεύτηκε από την ομορφιά και την τέχνη της, έτσι πήρε μια δεύτερη και μετά μια τρίτη κι άρχισε να σκέφτεται σοβαρά να τις μαζεύει”, λέει ο αδελφός του, Γιάννης.

Ανάμεσα στα εκατοντάδες κομμάτια της συλλογής του, ο κ. Παπαδόπουλος ξεχωρίζει ακόμη δύο γκλίτσες, με τη μορφή του Μεγάλου Αλεξάνδρου, τις οποίες φιλοτέχνησε ένας παππούς από την Πίνδο- κι ο δικός του παππούς σκάλιζε την ίδια μορφή στο ξύλο πριν από πολλά χρόνια. Παραδίπλα, στο δωμάτιο που τις φυλάει, βρίσκονται σε περίοπτη θέση μία γκλίτσα φτιαγμένη από ελεφαντόδοντο στο Κογκό και μία ακόμη, διπλάσια σε μέγεθος από τις συνηθισμένες, που, λόγω του βάρους της, ονομάστηκε η “γκλίτσα της πεθεράς”!

“Εδώ και τριάντα χρόνια, που συλλέγω αυτά τα αντικείμενα, τα αναζητώ παντού, σε όλα μου τα ταξίδια. Εκείνο που ψάχνω είναι έργα τέχνης, έργα μικροξυλογλυπτικής, που δεν βγαίνουν απλώς από πρέσες ή τόρνους, αλλά είναι σκαλισμένα στο χέρι και απεικονίζουν τις παραστάσεις που επιλέγουν οι δημιουργοί τους”, τονίζει χαρακτηριστικά ο συλλέκτης.

Μας μεταφέρει ακόμη την απορία των καταστηματαρχών, που συναντά σε κάθε χώρα, καθώς τον ρωτούν γιατί ψάχνει για γκλίτσες, αντί για κάποιο αναμνηστικό, που θα φέρει πίσω στους δικούς του ανθρώπους.

“Βρήκα απίθανα πράγματα στη Σκωτία, τη Γεωργία, την Αφρική, τις χώρες των Βαλκανίων- τη Ρουμανία, τη Βουλγαρία, την Τουρκία- ακόμη και στο Ντουμπάι βρήκα γκλίτσα. Έτσι, διαπίστωσα πώς είναι τα πράγματα σε άλλες χώρες και στην Ελλάδα”, τονίζει. Εξηγεί δε ότι στη χώρα μας η μικροξυλογλυπτική αναπτύχθηκε πολύ την περίοδο του Βυζαντίου, υπέστη σοβαρό πλήγμα στην τουρκοκρατία και διατηρήθηκε στα μοναστήρια, αλλά και τους βοσκότοπους των ορεινών περιοχών.

Ειδικά στη διαδρομή του στην πατρίδα, γνώρισε πολλούς τεχνίτες, υπερήλικες, γνήσιους εκφραστές της λησμονημένης υπαίθρου, που εξακολουθούν να “κεντούν” με τα χειροποίητα μαχαιράκια τους το σφενδάμι, το πυξάρι, το νεροπλάτανο και την οξιά. Είδε μπροστά στα μάτια του να σχηματίζονται στο ξύλο μορφές αγίων με τα άλογά τους, δράκοντες, φίδια, λιοντάρια, πρόσωπα και σχήματα και ξόδεψε χιλιάδες ευρώ για να συγκεντρώσει όλα αυτά τα δείγματα τέχνης και πολιτισμού.

Όμως, “ό,τι αγαπάς το πας μέχρι τέλος”, λέει ο αδελφός του για να εκφράσει την προσωπική ανησυχία του Γιώργου Παπαδόπουλου μήπως χαθεί η τέχνη και τα αντικείμενα αλλοιωθούν με τον χρόνο. Αυτός ήταν, άλλωστε, ο λόγος που προσπάθησε, μέσα από τις εκθέσεις της συλλογής του, να κάνει τους νέους ανθρώπους να ενδιαφερθούν για το αντικείμενο, ώστε να περάσει αυτή η κληρονομιά στην επόμενη γενιά.

“Η προσπάθεια είχε αποτέλεσμα κι αυτή τη στιγμή τρεις νέοι άνθρωποι ασχολούνται, με μεράκι και ταλέντο, με το σκάλισμα της γκλίτσας. Εμφανίζουν μάλιστα, ήδη, κάποια πολύ ωραία αποτελέσματα της δουλειάς τους που θα τα εκθέσουν στην Πτολεμαΐδα” λέει ο κ. Παπαδόπουλος.

Τονίζει δε, με νόημα, απευθυνόμενος στον προσωπικό του φίλο και τεχνίτη Θανάση Τζίνη από τα Ρύζια του Έβρου, ότι δεν πρέπει πια να ανησυχεί: “Θέλω να τον καθησυχάσω και να τον διαβεβαιώσω ότι υπάρχουν πια νεότεροι άνθρωποι για να συνεχίσουν αυτή την τέχνη, αυτόν τον πολιτισμό”.

Μέρος 4ο
Διάφορα Γεγονότα
α)Taleem Khan Kapher Bazik, preserver of the Kalasha culture.
Just before the Chawmos festival Taleem Khan delivered sewing machines to the orphan Kalasha girls of all three valleys, Bumburet, Birir and Rumbur. The money was donated by the Mayor of Thessaloniki, Greece, for the research work of Professor Elizabeth Mela-Athanasopoulou, Aristotle University of Thessaloniki, entitled “A Morphophonological description of Kalasha as an Indo-Aryan language with Ancient Greek Roots” .
…………………………………………….
α)Taleem Khan Kapher Bazik, συντηρητής της κουλτούρας Καλάσα.
Λίγο πριν το φεστιβάλ Chawmos Taleem Khan παρέδωσε ραπτομηχανές στα ορφανά κορίτσια και των τριών κοιλάδων, Bumburet, Birir και Rumbur. Τα χρήματα δόθηκαν από τον Δήμαρχο Θεσσαλονίκης, Ελλάδας, για το ερευνητικό έργο της Καθηγήτριας Ελισάβετ Μελά-Αθανασοπούλου, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, με τίτλο ” Μια μορφοφωνολογική περιγραφή της Καλάσα ως Ινδο-Άρειας γλώσσας με Αρχαίες Ελληνικές ρίζες

β)Kalasha Peoples Call for Cultural Survival
Not because we are indigenous peoples, but because we are human beings with indigenous culture,language and our unique ways of being human, should our defense and protection be a matter of highest priority concern for all people the world over who care about human rights?
………………………………………………………………
β)Κάλεσμα λαού Καλάσα για Πολιτιστική επιβίωση
Όχι επειδή είμαστε αυτόχθονες λαοί, αλλά επειδή είμαστε άνθρωποι με αυτόχθονη κουλτούρα, γλώσσα και τους μοναδικούς τρόπους μας να είμαστε άνθρωποι, μήπως η άμυνα και η προστασία μας είναι θέμα ύψιστης προτεραιότητας για όλους τους ανθρώπους στον κόσμο που νοιάζονται για τα ανθρώπινα δικαιώματα;

ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Conversions threaten Pakistan’s “Macedonian” tribe

BUMBORET VALLEY, Pakistan (Reuters) – Nestled among the valleys of Pakistan’s mountainous northwest, a tiny religious community that claims descent from Alexander the Great’s army is under increasing pressure from radicals bent on converting them to Islam.

The Kalash , who number just about 3,500 in Pakistan’s population of 180 million, are spread over three valleys along the border with Afghanistan. For centuries they practiced polytheism and animal sacrifice without interference from members of Pakistan’s Muslim majority.

But now they are under increasing danger from proselytising Muslim militants just across the border, and a hardline interpretation of Islam creeping through mainstream society — as Pook Shireen discovered.

After falling unconscious during a car accident , the mid-20s member of the paramilitary Chitral Scouts woke to find that people with him had converted him to Islam.

“Some of the Muslim people here try to influence the Kalash or encourage them by reading certain verses to them from the Koran,” said his mother, Shingerai Bibi.

“The men that were with him read verses of the Koran and then when he woke up they said to him, ‘You are a convert now to Islam’. So he converted.”

The conversion was a shock for his family. But they were lucky compared with other religious minorities under threat from growing religious conservatism that is destabilizing Pakistan, a nuclear-armed U.S. ally.

In May 2010, more than 80 Ahmadis, a minority who consider themselves Muslims but are regarded by Pakistan as non-Muslim, were killed in attacks on two mosques in Lahore.

Then in March this year, the Christian minorities minister, Shahbaz Bhatti, whose job it was to protect groups like the Kalash, was assassinated outside his home in the capital, Islamabad, in an attack claimed by the Pakistani Taliban.

SMOOTH CO-EXISTENCE

The lush green Kalash valleys, which sit below snow-capped peaks of the Hindu Kush, have been a magnet for tourists, both for the scenery and for the people, who are indigenous to the area.

Most are fair and with light eyes, which they say proves their descent from the army of Alexander of Macedonia that passed through the area in the 4th century BC to invade India. The community brews its own wine and women are not veiled.

But the smooth co-existence between the Kalash and Muslims has been fading in recent months and the area is suffering from many of the religious tensions marring the rest of Pakistan.

The conversions are causing splits among the Kalash — converts become outcasts overnight, described by many as “dead to their families”.

“When a Kalash converts we don’t live with them in our houses anymore,” said farmer Asil Khan, sitting on a neighbor’s balcony.

“Our festivals and our culture are different. They can’t take part in the festivals or the way we live.”

Some in the area are so concerned that they believe segregation is the only way to protect the Kalash.

“We should move the Muslims out of the valley to make more room for the Kalash,” said Shohor Gul, a Kalash member of the border police who lives in Rumbur valley. “This area should be just for us. We dislike these conversions – it disturbs our culture and our festivals, and it reduces our numbers.”

The subject of Kalash festivals is raised often in these narrow valleys, where carefully cultivated corn crops cover what flat land exists, and the Kalash community’s distinctive wooden houses terrace the valley walls.

Held to usher in seasonal change or to pray for a good harvest, Kalash festivals include hypnotic dancing and animal sacrifice, fueled by the grape wine with which the Kalash lace their gatherings.

Converts to Islam say, though, that these rituals quicken the decision to leave the Kalash.

“The main thing wrong in the Kalash culture are these festivals,” said 29-year-old convert Rehmat Zar. “When someone dies the body is kept in that house for three days.”

Muslims usually bury people the day they die.

Zar added of the Kalash: “They slaughter up to a hundred goats and the family are mourning – but those around them are celebrating, beating drums, drinking wine and dancing. Why are they celebrating this? That’s wrong.”

NOT ALL MUSLIMS

Not all of the area’s Muslims feel this way.

Qari Barhatullah is the imam, or priest, at the Jami Masjid in Bumboret valley’s Shikanandeh village.

He stresses that many of the valley’s Muslims value the Kalash’s contributions to the area’s tourism industry and contends that Kalash festivals run parallel to their own.

He admits though that there is tension between the two communities. Unveiled Kalash girls in colorful homemade skirts and head-dresses grow up alongside Muslim women covered by the all-enveloping burqas.

The Kalash girls are also free to marry who they chose, in a country where arranged marriages are common.

“We do support the Kalash – Islam teaches us respect for other religions – but there are people here, maybe they are not as educated – who don’t like the Kalash because of their religion,” Barhatullah said.

Akram Hussain oversees the Kalasha Dur, a cultural center devoted to promoting and protecting the Kalash culture, a stunning structure of elegantly crafted carved wooden beams and stone where Kalash children are educated. It also houses a library, clinic and museum, which are open to both the Kalash and Muslim communities.

“Some of the Muslims here don’t want to educate the Kalash people. They don’t want us to have an education,” he said.

Without more schools that cater exclusively to the Kalash, though, Hussain worries his community and culture will be disappear.

“There are few Kalash teachers and there aren’t schools for older children, so they go to the secondary schools and learn about Islam. The Muslim teachers are brainwashing them. They tell the children that Islam is the only right way and that we are going to hell,” he said.

A provincial spokesman said the regional government is funding development projects for the Kalash and that Pakistan was committed to protecting their unique heritage.

“We have set aside 15 million rupees ($173,210) over three years for projects such as improving roads, water supply systems and community centers,” said Ahmad Hassan. “Whatever the Kalash say they need.”

Others in the Kalash valleys though say development should cease and insist the adoption of Islam should continue, despite the impact on the Kalash culture.

Rehmat Zar, the Kalash convert, says his eventual aim is to convert his entire community to Islam.

“I’m trying my best to convert many of the Kalash myself. I’m trying to convert as many as I can,” he said.

“The people who are trying to preserve the Kalash culture are doing wrong. They are committing a mistake. The Kalash should convert to Islam because this is the real, and last, religion”. ($1 = 86.600 Pakistani rupees)

(Editing by Chris Allbritton and Michael Georgy)
……………………………………………………………
Οι μετατροπές απειλούν τη “μακεδονική” φυλή του Πακιστάν

BUMBORET VALLEY, Πακιστάν (Reuters) – Νέστελη ανάμεσα στις κοιλάδες των ορεινών βορειοδυτικά του Πακιστάν, μια μικροσκοπική θρησκευτική κοινότητα που ισχυρίζεται ότι κάθοδος από τον στρατό του Μεγάλου Αλεξάνδρου δέχεται αυξανόμενη πίεση από ριζοσπάστες που λυγίζουν να

Οι Kalash, οι οποίοι αριθμούν μόλις 3,500 περίπου 180 στον πληθυσμό του Πακιστάν, εξαπλώνονται σε τρεις κοιλάδες κατά μήκος των συνόρων με το Αφγανιστάν. Για αιώνες ασκούσαν πολυθεϊσμό και θυσίες ζώων χωρίς παρεμβολές από μέλη της μουσουλμανικής πλειοψηφίας του Πακ

Αλλά τώρα βρίσκονται σε αυξανόμενο κίνδυνο από την προσηλυτικοποίηση μουσουλμάνων μαχητών ακριβώς πέρα από τα σύνορα, και μια σκληρή ερμηνεία του Ισλάμ που σέρνεται μέσα από την κύρια κοινωνία — όπως ανακάλυψε ο Pook Shireen.

Μετά την πτώση αναίσθητος κατά τη διάρκεια αυτοκινητιστικού ατυχήματος, το μέλος της δεκαετίας του 20 των παραστρατιωτικών Προσκόπων Chitral ξύπνησε για να διαπιστώσει ότι οι άνθρωποι μαζί του τον είχαν μετατρέψει στο Ισλά

” Μερικοί από τους μουσουλμάνους εδώ προσπαθούν να επηρεάσουν τους Καλάς ή να τους ενθαρρύνουν διαβάζοντας τους ορισμένους στίχους από το Κοράνι,” δήλωσε η μητέρα του, Shingerai Bibi.

“Οι άνδρες που ήταν μαζί του διάβασαν στίχους του Κορανίου και μετά όταν ξύπνησε του είπαν :” Είσαι προσηλυτισμένος τώρα στο Ισλάμ Έτσι, προσηλυτίστηκε.”

Η μετατροπή ήταν ένα σοκ για την οικογένειά του. Αλλά ήταν τυχεροί σε σύγκριση με άλλες θρησκευτικές μειονότητες που απειλούνται από τον αυξανόμενο θρησκευτικό συντηρητισμό που αποσταθεροποιεί το Πακιστάν, έναν πυρηνικά οπλισμένο σύμμαχο των ΗΠΑ.

Τον Μάιο του 2010, περισσότεροι από 80 Αχμάδες, μια μειονότητα που θεωρούν τους εαυτούς τους μουσουλμάνους αλλά θεωρούνται από το Πακιστάν μη μουσουλμάνους, σκοτώθηκαν σε επιθέσεις σε δύο τζαμιά στη Λαχ

Τότε τον Μάρτιο του τρέχοντος έτους, ο υπουργός των Χριστιανικών μειονοτήτων, Shahbaz Bhatti, του οποίου ήταν να προστατεύσει ομάδες όπως οι Καλάς, δολοφονήθηκε έξω από το σπίτι του στην πρωτεύουσα, Ισλαμαμπάντ, σε επίθεση που διεκδικούν οι Πακιστανοί Ταλιμπάν.

ΟΜΑΛΗ ΣΥΝΥΠΑΡΞΗ

Οι πλούσιες πράσινες κοιλάδες Kalash, που κάθονται κάτω από τις κορυφές του Hindu Kush, αποτελούν μαγνήτη για τους τουρίστες, τόσο για το τοπίο όσο και για τους ανθρώπους, που είναι αυτόχθονες στην περιοχή.

Οι περισσότεροι είναι δίκαιοι και με ελαφριά μάτια, που λένε αποδεικνύει την κάθοδό τους από τον στρατό του Αλεξάνδρου της Μακεδονίας που πέρασε από την περιοχή τον 4 ο αιώνα π.Χ. για να εισβάλει στην Ιν Η κοινότητα φτιάχνει το δικό της κρασί και οι γυναίκες δεν είναι καλυμμένες.

Αλλά η ομαλή συνύπαρξη μεταξύ Καλάς και Μουσουλμάνων εξασθενεί τους τελευταίους μήνες και η περιοχή υποφέρει από πολλές από τις θρησκευτικές εντάσεις που μαρτυρούν το υπόλοιπο Πακιστάν.

Οι μετατροπές προκαλούν διαχωρισμούς μεταξύ των Καλάς — οι προσηλυτικοί γίνονται απόκληροι σε μια νύχτα, που περιγράφονται από πολλούς ως ” νεκροί για τις οικογένειές τους

” Όταν ένας Καλάς προσηλυτίζει δεν ζούμε πια μαζί τους στα σπίτια μας,” είπε ο αγρότης Asil Khan, καθισμένος στο μπαλκόνι ενός γείτονα.

” Τα πανηγύρια μας και ο πολιτισμός μας είναι διαφορετικά. Δεν μπορούν να πάρουν μέρος στα πανηγύρια ή στον τρόπο που ζούμε.”

Μερικοί στην περιοχή ανησυχούν τόσο πολύ που πιστεύουν ότι ο διαχωρισμός είναι ο μόνος τρόπος για να προστατεύσουν το Kalash.

” Θα πρέπει να μετακινήσουμε τους Μουσουλμάνους από την κοιλάδα για να κάνουμε περισσότερο χώρο για το Καλάς,” δήλωσε ο Shohor Gul, μέλος της συνοριακής αστυνομίας που ζει στην κοιλάδα Ρούμπουρ. ” Αυτή η περιοχή πρέπει να είναι μόνο για εμάς. Αντιπαθούμε αυτές τις μετατροπές – διαταράσσει τον πολιτισμό μας και τα πανηγύρια μας, και μειώνει τους αριθμούς μας.”

Το θέμα των φεστιβάλ Kalash αναπτύσσεται συχνά σε αυτές τις στενές κοιλάδες, όπου οι καλλιεργημένες καλλιέργειες καλαμποκιού καλύπτουν ό, τι επίπεδη γη υπάρχει, και τα διακριτικά ξύλινα σπίτια της κοινότητας Kalash ταράτσα τους το

Για να χρησιμοποιήσουμε την εποχιακή αλλαγή ή για να προσευχηθούμε για μια καλή συγκομιδή, τα φεστιβάλ Kalash περιλαμβάνουν υπνωτικό χορό και θυσίες ζώων, τροφοδοτούνται από το κρασί σταφυλιών με το οποίο δαντέλα οι Kalash τις συγκεντρώσεις τους.

Οι προσηλυτές στο Ισλάμ λένε, όμως, ότι αυτές οι τελετές επιταχύνουν την απόφαση να εγκαταλείψουν το Kalash.

” Το βασικό λάθος στην κουλτούρα των Καλάς είναι αυτά τα φεστιβάλ,” δήλωσε ο 29 χρονος προσηλυτιστής Rehmat Zar. ” Όταν κάποιος πεθαίνει, το πτώμα φυλάσσεται σε εκείνο το σπίτι για τρεις μέρες.”

Οι μουσουλμάνοι συνήθως θάβουν ανθρώπους τη μέρα που πεθαίνουν

Ο Zar πρόσθεσε του Kalash: ” Σφάζουν μέχρι εκατό κατσίκες και η οικογένεια θρηνεί – αλλά οι γύρω τους γιορτάζουν, χτυπούν τύμπανα, πίνοντας κρασί και χορεύουν. Γιατί το γιορτάζουν αυτό; Αυτό είναι λάθος.”

ΟΧΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΜΟΥΣΟΥΣΟΙ

Δεν αισθάνονται όλοι οι μουσουλμάνοι της περιοχής έτσι.

Ο Qari Barhatullah είναι ο ιμάμης, ή ιερέας, στο Jami Masjid στο χωριό Shikandeh της κοιλάδας του Bumboret.

Τονίζει ότι πολλοί από τους μουσουλμάνους της κοιλάδας εκτιμούν τις συνεισφορές του Καλάς στην τουριστική βιομηχανία της περιοχής και υποστηρίζει ότι τα φεστιβάλ Kalash λειτουργούν παράλληλα με τα δικά τους.

Παραδέχεται όμως ότι υπάρχει ένταση μεταξύ των δύο κοινοτήτων. Τα αποκαλυπτήρια Kalash κορίτσια με πολύχρωμες σπιτικές φούστες και φορέματα στο κεφάλι μεγαλώνουν μαζί με μουσουλμάνες γυναίκες που καλύπτονται από τις μπούργκες.

Τα κορίτσια Kalash είναι επίσης ελεύθερα να παντρευτούν όποιον επέλεξαν, σε μια χώρα όπου οι κανονισμένοι γάμοι είναι κοινοί.

” Υποστηρίζουμε το Kalash – το Ισλάμ μας διδάσκει σεβασμό για άλλες θρησκείες – αλλά υπάρχουν άνθρωποι εδώ, ίσως δεν είναι τόσο μορφωμένοι – που δεν τους αρέσει το Kalash λόγω της θρησκείας τους,” δήλωσε ο Μπαρχατουλάχ.

Ο Akram Hussain επιβλέπει το Kalasha Dur, ένα πολιτιστικό κέντρο αφιερωμένο στην προώθηση και την προστασία της κουλτούρας Kalash, μια εκπληκτική δομή από κομψά κατασκευασμένα ξύλινες ακτίνες και πέτρα όπου τα παιδιά του Καλάς Επίσης στεγάζει βιβλιοθήκη, κλινική και μουσείο, που είναι ανοικτά τόσο για τις μουσουλμανικές κοινότητες Καλάς

” Μερικοί από τους μουσουλμάνους εδώ δεν θέλουν να εκπαιδεύσουν τους ανθρώπους των Καλάς. Δεν θέλουν να έχουμε παιδεία,” είπε.

Χωρίς περισσότερα σχολεία που φροντίζουν αποκλειστικά για το Kalash, όμως, ο Hussain ανησυχεί την κοινότητα και ο πολιτισμός του θα εξαφανιστεί.

” Υπάρχουν λίγοι καθηγητές Καλάς και δεν υπάρχουν σχολεία για μεγαλύτερα παιδιά, οπότε πηγαίνουν στα σχολεία της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και μαθαίνουν για το Ισλάμ Οι μουσουλμάνοι δάσκαλοι τους κάνουν πλύση εγκεφάλου. Λένε στα παιδιά ότι το Ισλάμ είναι ο μόνος σωστός τρόπος και ότι πάμε κατά διαόλου,” είπε.

Εκπρόσωπος της επαρχίας ανέφερε ότι η περιφερειακή κυβέρνηση χρηματοδοτεί αναπτυξιακά έργα για το Καλάς και ότι το Πακιστάν δεσμεύτηκε να προστατεύσει τη μοναδική κληρονομιά τους

” Έχουμε αφήσει στην άκρη 15 εκατομμύρια ρουπίες ($ 173,210) για τρία χρόνια για έργα όπως βελτίωση των δρόμων, των συστημάτων ύδρευσης και των κέντρων κοινότητας,” δήλωσε ο Αχμάντ Χασάν ” Ό, τι λένε οι Καλάς χρειάζονται.”

Άλλοι στις κοιλάδες του Καλάς λένε ότι η ανάπτυξη πρέπει να σταματήσει και να επιμένουν ότι η υιοθέτηση του Ισλάμ πρέπει να συνεχιστεί, παρά τον αντίκτυπο στην κουλτούρα Καλ

Ο Rehmat Zar, ο Kalash, λέει ότι ο πιθανός στόχος του είναι να μετατρέψει ολόκληρη την κοινότητά του στο Ισλάμ.

” Κάνω ό, τι καλύτερο μπορώ να μετατρέψω πολλούς από τους Kalash. Προσπαθώ να μετατρέψω όσους περισσότερους μπορώ,” είπε.

” Οι άνθρωποι που προσπαθούν να διατηρήσουν την κουλτούρα Καλάς κάνουν λάθος. Κάνουν λάθος. Οι Kalash πρέπει να μετατραπεί στο Ισλάμ γιατί αυτή είναι η πραγματική, και τελευταία, θρησκεία “. ($ 1 = 86.600 Πακιστανικές ρουπίες)

(Επεξεργασία Chris Allbritton και Michael Georgy

Περισσότερες φωτογραφίες θα δείτε στην ομάδα των Καλάσα στο facebook δείτε την ομάδα Καλάσα στο facebook