Περού. Παράκας .Μια άλλη ξεχασμένη Ελλάδα.!

Άγιος Ανδρέας το Ελληνικό χωριό του Περού που είναι πιο Έλληνες και από εμάς. Αγαπούν και σέβονται το ιερό μέρος που τους φιλοξένησε αλλά η Ελλάδα είναι ακόμα και σήμερα στην καρδιά τους.

Τό 1860 στο Πίσκο στο Περού , 7 Έλληνες ναυτικοί σώθηκαν από κάποιο ναυάγιο και κολυμπώντας βγήκαν στις παραλίες μεταξύ Παράκας και Πίσκο τού Περού.
Έμειναν εκεί παντρεύτηκαν γυναίκες Περουβιανές κάνανε οικογένειες και εγκαταστάθηκαν οριστικά στο Περού.
Η Ελλάδα ποτέ δεν έπαψε να μην υπάρχει ή να ξεχαστεί τόσο από αυτούς αλλά πολύ περισσότερο αφού έγινε παράδοση και διατηρείται δυναμικά με την παρουσία όλων των ηλικιών η άσβηστη φλόγα της καταγωγής τους μέχρι και σήμερα, που ακόμη και χωρίς την Ελληνική γλώσσα, τιμούν τις Εθνικές Επετείους.
Σήμερα έχουν ελληνικό χωριό με το όνομα του Άγιος Ανδρέας έχουν πλατεία ελληνική που η σημαία μαζί με του Περού κάθε πρωί κυματίζουν στον καταγάλανο ουρανό.
Έχουν ελληνικά ονόματα σε Περουβιανά εστιατόρια όπως Crecia και typico Crecia έχουν Ελληνικό δρόμο με το όνομα Crecia Ελληνική εκκλησία τον Άγιο Αντρέα, έχουν ιερέα και η παράδοση τους ακόμα κρατάει όπως και η αγάπη τους για την Ελλάδα. Το Ελληνικό κράτος (;;) τους έχει ξεχασμένους, ποτέ κανένας δεν πρόσφερε μια ελπίδα σε αυτούς έστω και ´ένα βιβλίο που να μπορούνε τα μικρά παιδιά να αρχίσουν να γράφουν και να διαβάζουν κάτι το ελληνικό που τόσο αγαπούν.
Τα ισπανικά είναι 80% Ελληνικά, θα ήτανε πολύ εύκολο για να τα μιλήσουν, έστω και με προφορά ή και μια δικιά τους διάλεκτο. Είναι αμαρτία να υπάρχει μια τόσο δραματική ιστορία και να αγαπούν τόσο πολύ την Ελλάδα και οι κυβερνήσεις να γυρνάνε τα μάτια άλλου; Πρέπει να ενώσουμε τους Έλληνες, αλλά όχι με ανθέλληνες πρωθυπουργούς που ενδιαφέρονται για άλλα ανθελληνικά συμφέροντα.

Μια παράξενη αλλά αληθινή ιστορία.

Το 1880, κατά τη διάρκεια του πολέμου μεταξύ Περού και Χιλής, συνέβη το εξής: Σε μια αιματηρή επιδρομή των Χιλιανών κατά του χωριού Σαν Αντρές του Περού, οι Χιλιανοί στρατιώτες σκότωναν αδιακρίτως τους κατοίκους του χωριού.
Όταν λοιπόν έγινε η φονική επιδρομή, μαζεύτηκαν όλοι οι Έλληνες σε ένα σπίτι, δηλαδή καλύβα (γιατί ο Άγιος Ανδρέας είναι ένα πολύ φτωχό χωριό ακόμα και σήμερα) μαζί με πολλούς Περουβιανούς κατοίκους, κλειδώθηκαν μέσα, ύψωσαν την ελληνική σημαία και περίμεναν με αγωνία.
Και τότε έγινε το θαύμα!
Οι Χιλιανοί στρατιώτες που είχαν ξεκληρίσει όλο το χωριό, δεν πείραξαν καθόλου το σπίτι με την ελληνική σημαία, αντίθετα τους έδωσαν τρόφιμα και μερικά φάρμακα. Κανένας ακόμα δεν ξέρει γιατί, αλλά υπάρχει ακόμα το μυστήριο που ακόμα δεν έχει λυθεί, όπως και χιλιάδες άλλα μυστήρια στο Περού και στην ομοιότητα ιστορίας, γλώσσας, κτηρίων, αρχαίων και πολλά άλλα που σε δένει αμέσως με την Ελλάδα. Και όχι μόνο στο Περού αλλά σε όλη την νότια Αμερική.

Οι απόγονοι 6ης, 7ης και τώρα πια 8ης γενιάς αυτών των 7 Ελλήνων ναυτικών, είναι περίπου 650 άτομα και αποτελούν την ελληνική κοινότητα του Σαν Αντρές. Οι περισσότεροι δεν έχουν επισκεφθεί ποτέ την Ελλάδα. Γιορτάζουν την μέρα που σώθηκαν, αλλά και ελληνικές γιορτές, όπως την 28η Οκτωβρίου και την 25η Μαρτίου με επίσημο τρόπο και στις γιορτές τους ακούγεται πάντα ο ελληνικός Εθνικός Ύμνος μαζί με τον Εθνικό Ύμνο του Περού.

Ονόματα όπως Komninos, Gikas, Papafavas, Falkonis και Constantinou είναι τα πιο συνηθισμένα στο San Andres. Κάποιοι από αυτούς δεν μοιάζουν σε τίποτα στην όψη με Έλληνες. ‘Οπως η γιαγιά στο βίντεο που ακολουθεί και της παραδίδουν την ελληνική σημαία. Δεν μοιάζει με Ελληνίδα εξωτερικά και μιλάει ισπανικά. Παρατηρήστε πως σφίγγει τη σημαία στην αγκαλιά της λέγοντας: “Μi sangre! mi sangre!” (το αίμα μου! το αίμα μου!)

Οι άνθρωποι αυτοί, τα μακρινά αδέρφια μας, μας γεμίζουν χαρά και υπερηφάνεια. Αφιερωμένο σε μερικούς στενόμυαλους ανθρώπους γεμάτους με φανατισμό και κακώς εννοούμενο εθνικισμό, για να ανοίξουν τα μάτια τους. Και κυρίως τις καρδιές τους. Οι πρώτοι που τους ξέχασαν είναι η κυβέρνηση της Ελλάδας. Εμείς ΟΧΙ……
Εγώ από μεριά μου θέλω να ευχαριστήσω το Περού που φιλοξένησε τα αδέλφια μας και που μπόρεσαν και έφτιαξαν οικογένειες και ζούνε σε ένα ξένο για εμάς αλλά κράτος δικό τους και φιλόξενο.

Έχω την τιμή να γνωρίσω τον Yvan Gross που οι ρίζες του είναι από τους πρώτους ναυτικούς και συγκεκριμένα από τον Κονμινό ή Κομνινό που είναι ένας θαυμάσιος κύριος και έχει γράψει και ´ένα βιβλίο για τους Έλληνες του Αγίου Αντρέα.

Φώτης Τούμπανος