Τα θέλω σου μπορεί να σε φτάσουν στην άκρη του κόσμου !!!!

Της Ειρήνης Δασκαλακης

Μεταλλοχαρακτρια Ζωγράφος

Η ζωή των ανθρώπων μια θάλασσα είναι. Όλοι μας κάποια στιγμή βρίσκουμε έναν κάβο για να δέσουμε, ένα λιμάνι για να αράξουμε έχοντας ζήσει τρικυμίες, νηνεμίες και ενίοτε έχοντας πέσει σε ξέρες.

Πότε εκείνες που υψώναμε οι ίδιοι και πότε εκείνες που έριχναν οι άλλοι ως μπάζα στον δικό μας δρόμο.

Περίεργο πλάσμα ο άνθρωπος ,,,,,

Ο κάθε άνθρωπος έχει μια ιστορία μοναδική να διηγηθεί κάποιες μπορεί να ταιριάζουν μεταξύ τους, μα ίδιες ποτέ δεν θα είναι… Κιαν κάτι σου φαίνεται λίγο, σε μια δύσκολη ιστορία κάποιου, σκέψου κι αναλογίσου μήπως το δύσκολό του αυτό, έχει την δυναμική της αξία της σταγόνας στο ποτήρι του!

Τότε που όλα ξεχειλίζουν, επειδή απλά εκείνη τη στιγμή, εκείνο το λεπτό δεν αντέχει άλλο!

Τελικά είμαστε αυτό που μόνοι μας δημιουργούμε ;;

είμαστε αυτά που ζούμε και αυτά που επιλέγουμε;

Ότι κ αν είμαστε όμως

η ψυχή είναι δικιά μας..εμείς τη πλάθουμε,

εμείς τη προστατεύουμε, εμείς σηκώνουμε και

γκρεμίζουμε τα τείχη της ..

Αλήθεια δεν καταλαβαίνω: Βιάζεστε να περάσετε τον ωκεανό προτού ζήσετε το μεγαλείο τις μικρής σταγόνας βροχής που πέφτει από τον ουρανό… Τρέχετε σ’άλλους πλανήτες, σ’άλλους κόσμους, προτού γονατίσετε όλο κατάνυξη μπροστά στο ηλιοβασίλεμα.

Γεμίζετε την παλέτα της ζωής σας με ψεύτικα χρώματα προτού γεμίσετε την ψυχή σας με τα χρώματα του ουράνιου τόξου”.

Βρες ένα στόχο και κατηγόρησέ τον.

Στρατιωτάκια είμαστε και δεχόμαστε τις διαταγές. Γέλα θα μας πουν και θα γελάσουμε με τη ψυχή μας. Κλάψε θα μας διατάξει κι ανήμποροι θα γίνουμε ένα με τη γη. Θα συρθούμε, θα απογοητευθούμε και θα αποδεχτούμε κάθε κακό ή καλό. Αλλά, δες. Θα το αποδεχτούμε.

Είναι δύσκολο να γλεντάς τις λύπες. Θέλει δύναμη. Θέλει να πονέσεις πολύ. Μα πάνω απ’ όλα θέλει να αγαπήσεις τη ζωή σου.

Ξέρεις κανέναν δρόμο που να μην έχει έστω και μια στροφή;

Η κόλαση και ο παράδεισος δεν είναι κάπου που θα πάω μετά.

Η κόλαση και ο παράδεισος είναι εδώ. Σήμερα. Τώρα.

Μπορώ να επιλέξω να ζήσω τον παράδεισό μου, να γίνομαι συνεχώς καλύτερος άνθρωπος και να πιστεύω στη δύναμη της αγάπης και της καλοσύνης.

Μπορώ να βάλω μπρος την μηχανή του μυαλού μου και να αλλάξω τα πάντα !!

Μπορώ να βλέπω όλον τον κόσμο με αγάπη ….γιατί το θέλω !!!

Μπορώ να κάνω τις ώρες μου όμορφες γεμάτες γιατί αυτό θα μου άρεσε καλύτερα !!!

μπορώ μπορώ μπορώ ….όλοι μπορούμε φτάνει να θέλουμε !!

Η δύναμη μας, το μυαλό μας είναι τεράστια

Δεν κοιτάζω όπου μου πουν ….κοιτώ να βρω αυτό που εγώ ψάχνω !!!

Αλίμονο αν ειμασταν μηχανές !!!

Αλίμονο αν η ζωή μας άνηκε σε άλλους !!

Φαντάσου τη ζωή σου σαν έναν λευκό πίνακα. Έχεις δυο επιλογές. Η μια είναι να ζωγραφίσεις ότι θέλεις και αγαπάς και η άλλη είναι να αφήσεις τον πίνακα κενό μέχρι να ζωγραφίσει κάποιος άλλος για εσένα πάνω στον πίνακα ή ακόμη και να μαυρίσει από την αχρηστία.

εχθρός των πάντων είναι η αμφιβολία. Οι άνθρωποι ξεκινάμε την μέρα μας, ίσως και στον ύπνο μας και αμφιβάλουμε για τα πάντα. Ποια όμως πάντα; Τα πάντα που θέλουμε.

Ξέρεις λοιπόν ποιο είναι το παράδοξο της υπόθεσης; Ότι είμαστε απόλυτα σίγουροι για ότι κακό μπορεί να συμβεί αλλά έχουμε πάρα πολλές αμφιβολίες για ότι καλό μπορεί να συμβεί.

Η αμφιβολία λοιπόν είναι εχθρός.

Άρα μην επιτρέπεις στον εαυτό σου να έχει αμφιβολία γι’ αυτό που είσαι, γι’ αυτό που κάνεις, γι’ αυτό που θέλεις.

.Τα θέλω σου μπορεί να σε φτάσουν μέχρι την άκρη του κόσμου !!!

Τα πρέπει όμως ούτε μέχρι την γωνία!!!